অদিক। [৪৯; ৩৩৫০; ২৪। থকা ও হেতৰ সয়নবিলাৰ পৰ কি হৈ-। এক সেইঠাই আবেল-মিয়িম সোয়াবিল- ৩৩ ছিল। এইৰূপে যাকোবে আপোনাৰ পুত্ৰবিলাকক |১২ কৰ শোক নামেৰ প্ৰখ্যাত হল। গাহে যাকোবে আজ্ঞা দি এটাই, শয্যাৰ ওপৰত আপোনাৰ। আপোনাৰ পুৰবিলাক আৰ বিয়াৰ দৰেই, গৰি দুখন কেঁাচাই প্ৰাণত্যাগ কৰিলত, তেওক| ১৬ সিবিলাকে তেওঁলৈ কৰিলে; কিয়লা তেওঁৰ আপোন লোকবিলাকৰ লগলৈ নিয়া হল। পুত্ৰবিলাকে তেওঁক কনান দেশলৈ নি, মমি a তেতিয়া যোচেকআপোনাৰ বাপেৰ মুখৰ সখত থকা মাপেলাৰ পৰ যি ও অৰা- ওপৰত মুখ দি পড়ি, কালি কালি তেওঁক হামে পাৰে সৈতে মৈদামৰ অধিকাৰ অৰ্থে চুমা খালে। পাছে যোচেৰুে আপোনাৰ বাপে হিৰীয়া ইফোৰ পা কিনি লৈছিল, সেই কৰ মৃত দেহ সুগন্ধিযুক্ত কৰি ৰাখিবলৈ, হাতে লিবিলাকে তেওঁক মৈদায় নিলে। আপোনাৰ দাম বেবিলাকক অলি দিলে;| ১০ বাপেকক মৈদাম দিয়া, পাছে, যোচেক আৰু তাতে বেবিলাকে ইয়েলৰ দেহ সুগন্ধিদ্ৰব্য 1 তেওঁৰ ভায়েক ককায়েবিলাক, আৰু বাপেকক ৩ যুক্ত কৰিলে। সিবিলাকে সেই কাৰ্যত চল্লিশা মৈদাম দিবলৈ তেওয় লগত যোৱা সকলো দিন নিয়ালে; কিয়নো সেই কাৰ্য কৰিবলৈ| ১৫ তোক মিচৰ দেশলৈ উটি আহিল। পাছে নিমান দিন লাগে। পাছে মিচীয়াবিলাকে| যোচেৰ ককায়েকবিলাকে আপনাৰ বাপে- তেওঁৰ নিমিত্তে সত্তৰ দিন শোক কৰিলে। কৰ মৃত্যু হোৱা দেখি কোৱাই কৰিলে, বোলে, যোচেৰুে কিনি আমাৰু বি কৰি, যাকোৰ মৈদাম দিয়া। যোচেফৰ মৃত্যু। আমি তাক যি যি দুৰ্গতি কৰিছিলো, তাৰ ৪ সেই শোকৰ দিন অতীত হলত, যোচেকে| ১৬ প্ৰতিফল আমাক দিব। তাতে সিবিলাকে | ফৰৌণৰ ঘৰৰবিলাকক কলে, ময় যদি তোমা যেচেকলৈ কৈ পঠালে, বেলে, তোমাৰ পিতৃয়ে • লোকৰ আগত অনুগ্ৰপ্ৰাপ্ত হৈছে, তেন্তে বিনয় তেওঁৰ মৃত্যুৰ আগৈয়ে এই আদেশ দিছিল, কৰে, ফৰৌণৰ কাণত এই কথা জনোৱাগৈ, যে,J১০ যে, তোমালোকে যোচেক এই দৰে ক্য, ৫ মোৰ পিতৃয়ে মোক শপথ কৰাই কলে, দেখা, বিনয় কৰে, তুমি আপোন ককায়েৰাইতৰ ময় এতিয়া মৰোহে; কান দেশত ময় মমাৰ অগয়, আৰু সিবিলাকৰ পাপ ক্ষমা কৰা; নিজৰ অৰ্থে বা মৈদামতেই তুমি মোক কিয়নো লিবিলাকে তোমাক দুৰ্গতি কৰি। মৈদাম দিবাগৈ। এতেকে, ময় বিনয় কৰে, ছিল। এতেকে, আমি এতিয়া বিনয় কৰে, এতিয়া মোৰ পিতৃক মৈদাম দিবলৈ মোক আপনি অপোন পিতৃৰ ঈৰয় দালবিলাকৰ যাক দিও; পাছে ময় আকৌ ঘুৰি আহিম। দোষ ক্ষমা কৰো। তাতে, লিবিলাকে যোচে- ৬ তাতে ফৰৌণে কলে, যোৱা; তোমাৰ পিতৃয়ে | লৈ এই কথা কৈ পঠোৱাত, তেওঁ কান্দি তোমাক শপথ কৰোৱাৰ দৰেই, তুমি তেওঁক। ১৮ পেলালে। তাৰ পাছে তেওৰ ককায়েবিলাকে মৈদাম দিয়াগৈ। তেতিয়া যোচেফে অপোনাৰ | গৈ, তেওঁৰ আগত পড়ি কলে, দেখোক, আমি বাপেকক মৈদাম দিবলৈ যাত্ৰা কৰিলে; তাতে, ১৯ আপোনাৰেই বন্দী। তেতিয়া যোচেৰুে সিবি ৰৌণৰ পাত্ৰমত্ৰীবিলাক, তেওঁৰ ঘৰৰ বৃT লাকফ কলে, ভয় নকৰিবা; কিয়নো, ময় বিলাক,মিচৰ দেশৰ সকলো কৃবিলাক, যোচেৰ ২০ জাননা ঈশ্বৰৰ প্ৰতিনিধি ঃ তোমালোকে মোৰ অটাই পৰিয়াল, তেওঁৰ ভায়েক ককায়েকবিলাক, বিরুদ্ধে অনিষ্টর কল্পনা করিছিলা. হয়, কিন্তু আৰু বাপেকৰ পৰিয়ালো তেওঁৰ লগত গল; এতিয়৷ যি রূপে দেখিছ, সেই রুপে অনেক কেৱল সিবিলাকে আপোনাৰ লর। তিতা লোকর প্রাণ রক্ষা করা কাৰ্য্য সি কবির বিলাক আৰু মের, ঘাগ, আৰু গৰু আদির | অভিপ্রায়েরে, ঈগরে তাক মলর কল্পনা ৯ আকবোরহে গোচনত এড়ি গল। তেওৰ লগত। [২১ করিলে। এতিয়া তোমালোকে ভয় নকৰিবা; বুথ, আৰু যেভূত উঠাবিলাক গল; অতি বৃহৎ ময় তোমালোকক আৰু তোমালোকর লর ১০ দল হল। পাছে সিবিলাকে গৈ, যদ্দন, সি তিতাৰিলাককে প্রতিপালন কৰিম; তেওঁ পরে থক আটদর মড়ণ মরা ঠাই পাই, এই কুপে সিবিলাকক সানা করিলে, অরু সেই ঠাইতে অতিশয় দারুণ মহাবিলাপপরে। মরমর কথা কলে। বিলাপ করিলে; এই রূপে তেওঁ আপোনার |২২ পাছে যেচে আৰু তেওঁর পিতৃবংশই মিচর বাপেকর নিমিত্তে সাত দিনলৈকে শোক করিলে। দেশতে নিবাস কৰি থাকিল। আৰু যোচে ১১ তাতে, সেই দেশনিবাসী কনানীয়াহঁতে সি-|২৩ এশ দহ বছৰ জীয়াই থাকি, ইমির বিলাকক আটদর মড়ণা মরা ঠাইত এই রূপে | পরিনাতিলৈকে দেখিবলৈ পালে, অৰু মনচিয়া শোক করা দেখি কলে, মিচরীয়বিলাকৰ এয়ে। | পুতেক মধীরর সনবিলাক অম্মিলত, তেও অতি দারুণ শোক; এই হেতুকে যর্জনৰ সিপারে|২৪ কোলাত লবলৈ পালে। পাছে যোচেকে 82
