৫১; ৫-৫৩;।] গী। ৫৫১ আৰু তোমাৰ দৃষ্টিত যি ঘিণলগীয়, তাকে ৫১ প্ৰধান বাদ্যকৰ নিমিত্তে। মকীল নামে | কৰিলে। দামদৰ ৰচিত গীত। দাদ আহমেলকৰ দেখা, অধৰ্মতে মোৰ জন্ম হল; যলৈ গৈছিল বুলি উদোমীয়া মোৰ মাতৃয়ে মোক পাপতে গাধায়ণ কৰিলে। দোৱেগে আহি চৌলৰ অগিত ৬ দেখা, তুমি আন্তৰিক সত্যতা সতো নোৱা সময়ৰ গীত। | পাতা; তুমি মোক অতৰত আন শিা দিব। ' | ১ হে বীৰ, তুমি দুৰ্মত কিয় গৰ্ব কৰি? • তুমি এতোষ বনেৰে মোফ পাপৰ পৰ যুক্ত কৰা, ঈৰৰ সয়া সদকাললৈকে থাকে। তাতে ময় শুচি ম; তোমাৰ জিবাই মানা কুকল্পনা কৰিছে; যোক ধোৱা, তাতে ময় হিমকৈয়ো বগা যে লেখক, সেই জিব চোক কুৰৰ নিচিনা। তুমি সুকতুকৈ কুকৰ্ম ভাল পাইছা, ৮ তুমি এৰি কৰা অস্থিবোৰ যেন উল্লাসিত | তুমি ধৰ্মবাক্য কোৱাকৈ মিছা কথা ভাল | পাইছা।। [চেলা। এই নিমিত্তে তুমি মোক উল্লাস আৰু হৰিষৰ ও হে হলকাৰী দিব, | ধ্বনি শুউৱা। | তুমি সকলো বিনাশক কথা ভাল পাইছা। ৯ মেৰ পাপসমূহৰ পৰ তোমাৰ মুখ ঢাকা; ৫ ঈশ্বৰেও তোমাক সদাকলিৰ নিমিত্তে বিনষ্ট মোৰ সকলো অধমোচন কৰা। কবি; ১• হে ইশৰ, মোত শ মন সৃষ্টি কৰা; তেওঁ তোমাক ধৰি' তোমাৰ তাৰ পৰ। টানি | মোৰ অন্তৰত সুস্থিৰ আত্মা পুনৰায় জানোৱ। | উলিয়াব, ১১ তোমাৰ সখ পৰা মোক দূৰ নকৰিবা; বিতবিলাকৰ দেশৰ পৰ তোমাক উখালি | তোমাৰ পবিত্ৰ আত্মা মোৰ পৰা নিনি। | পেলাব। ১২ তোমাৰ পৰিত্ৰাণৰ আনন্দ মোক পুনৰায় দান | ৩ ধাৰ্মিকবিলাকে তাকে দেখি ভয় কৰিব, আৰু এই কথা কৈ সেই জনক হাঁহিব; আৰু উদাৰ আত্মা দি মোক ধৰি ৰাখা। “দেখা, সৌ আনে ঈৰক আপোনাৰ কোঠ ১৩ তাতে ময় অপৰাধীবোৰক তোমাৰ পথ | | নকৰিলে, শিকাম; কিন্তু আপোনাৰ প্ৰচুৰ খনত ভৰসা কৰিছিল, আৰু পাপবোৰ তোমালৈ পালটিৰ। আৰ আপোনাৰ দুচাৰ ৰায় আগোনাকে ১০ হে ঈশ্য, হে মোৰ পৰিত্ৰাণ, ঈ, | বলৱনি কৰিছিল।” ৰক্তপাত, দোষ পৰ মেকি উদ্ধাৰ কৰা; ৮ কিন্তু ময় হলে, ঈশৰ গৃহত কেচাপীয় মিত- তাতে মোৰ চিবাই তোমাৰ ধাৰ্মিকতাৰ বিষয়ে। বুৰ নিচিনা হৈ আছে; বড় মাতেৰে গান কৰিব। ময় সদকাললৈকে ঈশ্বৰৰ দয়াত ভৰসা কৰে। ১০ বে এগো, মোৰ ওঠ মুকলি কৰা; ১ সদাকাললৈকে ময় তোমাৰ ধন্যবাদ কৰিম, তাতে মোর মুখে তোমার প্রশংসা প্রকাশ | কিয়নো তুমি কাৰ্য্য সিজ করিল; ময় তোমার সাধুবিলকির সম্মুখত হোমার নাম- | ১৫ কিয়নো তুমি বলিদানত সই নোহোৱা, নতুবা | লৈ অপো করিম,কিয়নো সেয়ে উত্তম। | তাক দিলেহেঁতেন; হোমবলিত তোমার প্রীতি নাই। প্রধান বাদ্যকর নিমিত্তে। মহলং সুরত | ১৭ বলি গন মন; গাব লগীয়া। মকীল নামে | হেক্টর, তুমি গন আৰু খেদিত চিত্তক অগ্রাহ দায়ুদর রচিত গীত। মকরা। ১ অজানে আপোন মনতে হবে, ঈর নাই।” | ১৮ তুমি আপোন অনুহেরে চিরোয় শত | সিহঁত এষ্ট হল, সিহঁতে ঘিণলগীর অর্থ কাৰ্য | করিছে; তুমি বিচাশেম, গড় নির্মাণ করা। নিহতর কোনেও সংকর্ম নকৰিলে। | ১৯ তেতিয়া তুমি ধার্মিকতার বলি, হোম, অ বিবেচক কোনো আছে কি নাই, | পূর্ণাহতি বে; T ঈরক বিচারে কোনো আছে কি নাই, তেতিয়া লোকে তোমার যজ্ঞবেদির ওপরতা | তাকবির নিমিত্তে ঈশ্বরে বর্গর পরা মনুষ্য- | উৎসর্গ করিব। | সন্তানবিলাকলৈ চালে। - 389.
