৩৭; ৩৭-৩১; ৪।] মালা। এনে কি, ময় তাক বিচাৰিশে, তি তাক। মোৰ এৰিলৈ চেষ্টা কৰোতাবিলাকে হিংসাৰ | পোৱা নগল। কথা কয়,
- সি লোকলৈ ল্য কৰা, সৰল লোকক চোৱা; | আৰু ওয়েদিনটো ছল কৰিবলৈ কি কৰে।
কিয়নো সেই মানুহৰ শেষকল শান্তি। | | ১৩ কিন্তু ময় কলা মানুহৰ নিচিনা মুশুনাকৈ থাকো,
- ফিৰোচাৰীবেৰ হল একেবাৰে উদ্ব বে; | অ ময় মুখ মেলিব লোয়া বোৱা মানুহৰ
বোৰৰ শেল সৰ্বনাশ। নিচিনা ও। ৩৯ কিকিৰিলা পৰিত্ৰাণ বিহাৰ পাই;] ১৪ এনে কি, যি মানুহৰ কাৰে নৃশনে, | সই কলিত তেও সিবিলাকৰ আ অশিয়।। যাৰ মুখ মিৰ, ময় এনে মানুহৰ নিচিনা। ৪• যিহোৱাইসিবিলাকক উপকাৰ কয়ে,লিবিলাকক ১৫ কিয়নো, হে যিহোৱা, ময় তোমালৈহে অপেক্ষা | কৰে; তেও সিবিলাকক বোৰ পৰ উত্তৰ কৰি | হে মোৰ প্ৰত্ব ঈশ্বৰ, তুমিয়েই উত্তৰ দিব। | পৰিাণ দিয়ে, ১৬ কিয়নো ময় কলো, সেয়ে নহলে সিহঁতে মোৰ কিয়নো সিবিলাকে তেওঁত আয় লয়। ওপৰত আনন্দ কৰিব, | মোৰ ভৰি পিচলিলে সিহঁতে মোৰ অবিতে ৩৮ দায়ুদৰ ৰচিত শৰণাৰ্থক ক্ষত। | গল্প কৰিব। ১৪ কাৰণ ময় পড়িৰ লগীয়া হৈছে, ১ হে যিহোৱা, তোমাৰ কোধিত মেকি ধম | আৰু মোৰ কণ সদায় মোৰ আগত থাকে। দিবা; | | ১৮ কিয়নো ময় আপোন অপৰাধ স্বীকাৰ কৰিয়ে, তোমাৰ প্ৰচণ্ড কোপত মোক শান্তি নিবি। 1 মোৰ পাপৰ নিমিত্তে দুঃখ পাইছে; নিনা তোমাৰ কাৰৰ মোত লাগি আছে, ১৯ কিন্তু মোৰ শত্ৰুবেৰ সচেতন আৰ বলতে | আৰু তোমাৰ হাতে মোক বড়কৈ হেচি ধৰিছে। | ছৈ; ও তোমাৰ কোপৰ কাৰনে মোৰ শৰীৰ কতো| মোক অকাৰণে ঘিণাওতাববাৰ বৃদ্ধি পাইছে। | সুস্থতা নাই; |• যিৰোৰে মোৰ উপকাৰৰ সলনি অপকাৰ কৰে, মোৰ পাপৰ কাৰণে মোৰ অস্থিবোত একো। | সিহঁত মোৰ বিৰুকী, কাৰণ ময় সৰ্শ | শান্তি নাই। কৰো। ৪ কিয়নো মোৰ অনেক প্ৰকাৰ অপৰাধ মোৰ বুৰ |২১ হে যিহোৱা, মোক ত্যাগ নকৰিবা। ওপৰলৈকে উঠিল; | হে মোৰ ঈশ্বৰ, মোৰ পৰা দূৰৈত নেথাকিব। গধূৰ বোৰৰ নিচিনা সেইবোৰ মোৰ পকে| হে মোৰ পৰিত্ৰাণ দিওঁতা এতো, | অতি ভাৰী। | মোৰ উপকাৰলৈ খৰ কৰা। মোৰ অনিতাৰ কাৰণে মোৰ ঘবোৰ গেলিগ হৈছে। প্ৰধান বাকৰৰ নিমিত্তে। যিদৃথন ১ময় খ পাই অতি হৈ , ৯ এখ অৰ্থে। দায়দৰ ৰচিত গীত। . ৰোি শোকাতু হৈ ফুরিয়ে। • কিননা মোর ককালত পোড়ণি ধরি, | | ১ ময় কৈছিলো, মোর বিারে ময় যেন পাপ আমোর শরীরর কতো সুতা নাই। নকরে, ৮ ময় নিচেইকৈ দুর্বল আৰু গ্ৰ হৈয়; এই নিমিতে মোৰ পথত ময় সাৱধানেরে চলম; য় মন ব্যাকুলতা কোইছে। যেতিয়ালৈকে মোৰ আগত দুষ্ট থাকে, ৯হে এলে, মোৰ সকলো বা তোমার সাক্ষাতে তেতিয়ালৈকে মোৰ মুখত সোপ দি রাখিম। । ময় বেবি বৈ মনে মনে আছিলো, আৰু মোৰ হুমুনিয়া তোমাৰ আগত পুতে| স কথার পরাও নিমর দিছিলো; | নেথাকে। তাতে মোর জোরে উথাল খালে। ১• মোর হদয় পাইছে, মোর বল নাইয়ি] ৩ মোর অন্তরত মোর মন গরম ল; ময় ভাবি ভাবি থাকোতে জুই লাগিল; যোৰ দীখিয়েও মোক এড়িলে। তেতিয়া ময় জিবারে কথা কলে; ১১ মোর ই লোক আৰু বিলাক মোর অপর ৪ হে যিহোৱা, মোৰ জীৱনর শেষতি মোক | পা দুৰৈত থিয় হয়, | নোৱা, আৰু মোৰ ৰিলাৰু আতর থাকে। | আৰু মোৰ অয়ুর পরিমাণ কি, তাক মোক ১২ মোর প্রাণ বিচাৰেবিলাককাশ পাতে; আনিবলৈ দিয়া; ৪ '
