৫২ গতমালা। [৩৯; -৪; ১৫। ময় কেনে অলপদিনীয়া, তাক মেকআত কৰা। যিম যিহোৱাক আপোনাৰ বিশ্বাসভূমি কৰে, ৫ দেখা,তুমি মোৰ দিবোৰ এবেগেভীয়া কৰিল; আৰু অৰীলৈ, মই সুপথ এজি মিজান তোমাৰ সাতে মোৰ মীৱনৰ কাল একে | এনোযোৰলৈ মৰে, সেই জন | নোহোৱাৰ নিচিনা; অৱশ্যে প্ৰত্যেক মানুহৰ উত্তম অৱস্থা বলে, হে মোৰ যিহে, তুমি কা আশ্চৰিত | সি নিত্য অসাৰ। | [লো। কাৰ্য্য অনেক, ৩ বাস্তৱিক প্ৰতিজন মানুহেইয়াৰপে আযোৱা আৰু আমাৰ পক্ষে জোৱা তোমাৰ সঙ্গে কৰে; সিহঁতে লে অনৰ্থকলে হৰায়া কৰে; তোমাৰ গতকায়ো তুলনা দিব নোৱাৰি; সি ধন দ’মাই থয়, কিন্তু কোনে তাক লৈ যাব,T ম সেইবোৰ বৰ্ণনা কৰি প্ৰকাশ কৰিব খুলিলে, | সি তাক নেহানে। সেইবোৰ অলেখ। • হে এতো, তেনে এলে ময় কিলৈ অপেক| তুমি বলিদান আৰু নৈবেদ্যত সন্তোষ নোপোৱা; | কৰিম। তুমি বোকশক্তি দিলা; যাৰ আশা তোমতৃহে আছে। তুমি হেমবলি আৰু পাৰ্থক বলি গোয় মোৰ সকলো অপৰাধ পৰা মোক উদ্ধাৰ কৰা; নাই। : মোক মৃৰ্থৰ অপমানৰ বিষয় মকৰিব। ৭ তেতিয়া ময় কলে, দেখ, ময় আহিল, ৯ময় বোবা হৈ আছিলো, মুখ নেমেলিলো; পুকশিত মোৰ আদেশ দিয়া হৈছে। কিয়নো ভূমিয়েই তাক কৰিল।
- হে মোৰ টগৰ, তোমাৰ উপৰ কবিলৈছে
১• তুমি পঠোৱ আপদ মোৰ ওপৰ পৰা দূৰ কৰা; | ময় ভাল পাও; তোমাৰ হাতৰ কোবত ময় দীন হৈ গৈছো। এনে কি, তোমাৰ বন্ধু মোৰ অৰত আছে। ১১ তুমি যেতিয়া অপৰাধৰ নিমিতে মানুহক ধমকি ৯ময় মাজত থাখিবিষয়ক শত্ৰা দি শাসন কৰা, প্ৰচাৰ কৰিলে; তেতিয়া পোকে নষ্ট কৰাৰ পৰে, তুমি তাৰ | | দেখা, ময় মোৰ ওঠ যে বা কৰিলো, | সৌন্দৰ্য নষ্ট কৰা। হে যিহোৱা, তাক ভুমিয়েইছি। বাস্তৱিক সকলো মানুহ অসৰি মাথোন। (চেলা। ১• ময় মোৰ হয়ত তোমাৰ ধাৰ্মিকতা মুকুউন্ন ১২ তে যিহোৱা, মোৰ প্ৰাৰ্থনা শুনা, আৰু যোৰ মা; | কাতৰোক্তিলৈ কান পাতা; তোমাৰ বিশ্বৰত আৰু পাখি ময় প্ৰায় মেৰি কু-লো দেখি নিজমে নেথাকি; কলে; কিয়নো ময় তোমাৰ চৰত বিদেশ, তোমাৰ দয়া আৰু সত্যতা ময় মহাসমাজৰ পৰা মোৰ সকলো ওপৰপিতৃবিলাকৰ নিচিনা প্ৰবাসী। | পুতে ৰখা নাই। ১৩ ময় ইয়াৰ পৰ লোকান্তৰ হোৱাৰ আগৈয়ে নে। ১১ হে যিহোৱা, তুমি মোৰ পৰ আপিন কৃপা প্ৰফুল্লিত হম, আটক মৰিষা; এই নিমিত্তে মোক এড়ি দিয়া। তোমাৰ দয়া আৰু সভ্যতাই মোক সদায় বা | কৰে। ৪০ প্ৰধান বাদ্যকৰ নিমিত্তে। ১২ কিয়নো অসংখ্য আপদে মোক এনেকৈ বেৰি দায়ূদৰ ৰচিত গীত। আৰু মোৰ অপৰাধবোৰে মোক ইমামুকৈ আৰু ১ ময় যিহোৱালৈ ধৈৰ্য্যেৰে অপেক্ষা কৰছিলো; | মণ কৰিছে, যে, ময় বৃহীন হল; তাতে তেওঁ মোলৈ কাণ পাতি মেৰি কাৰোক্তি মোর সুর চুyিকৈয়ো সেইবোৰ অধিক; | শুনিলে। যের তত নাইকিয়া হৈছে। । তেওঁ মোক বিনাশৰ গাত আর হোয়ণীর পর| ১৩ ৫ে যিহোৱা, মোক উজার কক্সিবলৈ এ তুলিলে; হোৱা; তেওঁ শিলৰ ওপৰত মোৰ ভরি রাখিলে, মোর | হে যিহোৱা, মোক সহায় কৰিবলৈ ধর করা। | গতি স্থির করিলে। ১৪ যিবোৰে মোৰ গ্ৰাণ নষ্ট কৰিবলৈ বিয়ায় ৩ তেওঁ মোৰ মুখত এটা নতুন গীত দিলে, লিত একেবারে লা পাইবি; আমার খরর উদ্দেশে তি দিলে; | শিববার লোক মোৰ বিপদত সাফ হয়, অনেক লোকে তাকে দেখি ভয় পাইযিহোৱাত। সিতে বিমুখ হৈ অপশন থাকে। বিশ্বাস করিব। T১৫ যিবোরে মোক আর আছি। বোলে, 562
