________________
৪৬ আদিপুকে। [ ৪৪; ২৪৪৫; ১৫। নোৱাৰে; কিয়নো নি বাপেকক এড়িলেই তেও | ৩ আৰু যোচেয়ে আপানাৰ ককায়েবিলাকক ২৩ মৰিব। কিন্তু আপনি এই বন্দীবোৰক কলে, কলে, ময় যোচ; মোৰ পিতৃ এতিয়াও জীয়াই ততিৰ সৰু ভায়েৰ ততৰ লগত নাহিলে, মোৰ আছে নে? কিন্তু তেওঁৰ ককায়েবিলাকে তেওৰ ২৪ মুখ আকৌ দেখা নেপাবি। তাতে, অপেনাৰ সাফাতে ব্যাকুল হোৱাত, তেওঁক একে উত্তৰ বন্দী মোৰ বেপাই তলৈ গৈ, আমি এ দিব নোৱাৰিল। পাছে যোচেৰুে আপোনাৰ ২৫ কথাবিলাক বোপৰ আগত জনালে। পাছে কায়বিলাকক কলে, বিনয় কৰে, মোৰ আমাৰ বোপায়ে কলে, তহঁতে পুনৰায় গৈ ওচৰলৈ চাপি আখ; তাতে সিবিলাকে তেওঁৰ ২৬ আমালৈ কিছুমান শস্য কিনি আগৈ। তাতে সলৈ চাপি গল। তেতিয়া তেওঁ কলে, তোমা আমি কলো, আমি যাব নোৱাৰে; সৰু ভাই লোকে যাক মিৰ দেশলৈ বেচি পঠাইছিল, আমাৰ লগত গলেহে আমি যাম; কিয়নো সৰু। ৫ তোমালোকৰ সেই যোচে জয় ময়েই। কিন্তু, তাই আমালগত নহলে, আমি সেই জন পুৰুষৰ। তোমালোকে যে মেকি ইয়ালৈ বেছি পালা, ২০ মুখকে দেখা পাব নোৱাৰিম। তেতিয়া আপোনাৰ এতিয়া তাত অসন্তোষ পাই আপোনাকানি বন্দী মোৰ বেপায়ে আমাক কলে, মোৰ ভাই। বেজাৰ নকৰিবা; কিয়নো প্ৰাণ ৰাখিবৰ মোলৈ দুট পুত্ৰ প্ৰসৱ কৰিলে, ইয়াক তহঁতে অৰ্থেহে ঈগৰে মোক তোমালোককৈ আগৈয়ে ২৮ জন; তাৰে এটা মোৰ পৰা গলত, ময় কলো, ৬ পঠালে। কাৰণ, এই দুবছৰ দেশত অকাল নিশ্চয় তাক লোখৰ বেৰ কৰা হল; আৰু হৈছে; ভাত বাঝে আৰু পাঁচ বছৰ আছে; সেই তেতিয়াৰে পৰা ময় তাক দেখিবলৈ পোৱা নাই; কেইবছৰত হাল বোৱা আৰু শস্য দেৱা নহব। ২৯ আৰু এতিয়া হইতে ইয়াকো মোৰ চৰৰ পৰা | তাতে, ঈগৰে পৃথিবীত তোমালোকৰ বংশ অৱ লৈ গলে, যদি ইয়াৰে কিবা আপদ ঘটে, তেন্তে। শিষ্ট ৰাখিবলৈ, আৰু মহৎ উৰৰ ৰায় শোকতে মোৰ এইপকা চুলিয়ে সৈতে তহঁতে মোক তোমালোকৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰিবলৈ, তোমা৩• চিোেললৈ পাবিক। এতেকে, যেতিয়া আপো ৮ লোককৈ আগৈয়ে মোক পঠালে। এতেকে, নাৰ বৰী মোৰ বোপাই তলৈ যাম, আৰু যদি ইয়ালৈ মোক তোমালোকেহে যে পালা, এনে লৰা আমাৰ লগত নেথাৰুে তেতিয়া, তেওৰ প্ৰাণ নহয়; ঈশ্বৰেৰ পালে; আৰু তেওঁ মোক ৩১ লৰাৰ প্ৰাণে সৈতে বয়া হোৱাত, লৰাক নে ফৰৌণৰ পিতৃপ, তেওঁৰ ঘৰৰ প্ৰভু, আৰু দেখিলেইতেও মৰিব; তাতে আপোনাৰ বন্দীহত গোটইখন মিচৰ দেশৰ শাসনকৰ্তা পাতিছে৷৷ আমি আপোমাৰ বন্দী আমাৰ বোপাই তেওঁৰ ৯ তোমালোকে বেগতে মোৰ বেপাইৰ তলৈ গৈ পক চুলিয়ে সৈতে শোকতে চিয়োললৈ পঠাম | তেওঁক কোৱাগৈ, যে, তোমাৰ পোৱা যোেেক ৩২হক; কিয়নো আপোনাৰ বন্দী ময় মোৰ বোপা-1 এই কথা কৈছে, ঈশ্বৰে মোক সদায় মিৰ ইৰ আগত এই লৰাৰ জামিন হৈ কৈছিলো, যে, দেশৰ দু পাতিছে; মোৰ ওচৰলৈ নামি আ; ময় যদি তাক তোমাৰ ওচৰলৈ নানো, তেন্তে ১• পলম নকৰিব। তুমি গোন দেশত নিবাস মঃ সদাকাললৈকে মোৰ পিতৃৰ আগত দায়ীহম।T কৰিব; তাতে তুমি, তোমাৰ পৌ, নাতি, আৰু ৩৩ এইহেতুকে ময় বিনয় কৰে, লৰার সলনি এড়র মের, হাগ, অৰু পর আদি তোমার যি যি ইয়াত আপোনাৰ বন্দী ময়ে বন্দী হৈ থাকো;T আছে, সেই সকলোৰে সৈতে মোৰ ওচরত ৩৪ লরা হলে, ককায়েকহঁতে সৈতে যাওক। কিয়নো,T ১১ থাকিব। তুমি, তোমার পরিয়াল, আৰু তোমার মোর লগত লরা নহলে, ময় বোপাইৰ ওচৰলৈ যি যি আছে,সেইসকলো দরিদ্র নহবর নিমিতে, কেনেকৈ যাম? গলে, বোপাইলৈ যি আপদ মন্ত সেই ঠাইত তোমাক প্রতিপালন করিম; যটিব, তাক ময় চাব নোৱারে। কিয়নো এতিয়া আৰু পাচ বছৰলৈ আকাল ১২ আছে। আৰু দেখা, ময় যে আপোন মুখেরে যোচেয়ে ভায়েক কায়েবিলাক তোমালোক কথা কৈছে, ইয়াক তোমালোকৰ কি দিয়া। চকুৰে, আৰু মোর ভাই বিনামীনৰ চকুৱেও পাছে,যোচেৰুে তেওঁৰ ওচৰত থকাবিলার। ১৩ দেখিছে। আৰু মিচর দেশত মোৰ সকলো আগত আপোনাকে আৰু ধৈর্য্যেরে রাখিব ঐ আদি যি যি দেখিছ, সেই স নোৱারি, মাত লগাই কলে, মমার আগর পর। মোর বোপার অগিত অনাবগৈ; আৰু প্রতিজন মানুহ ওলাই যাওক; তাতে যোচেকে। তোমালোকে শীঘ্ৰে মোর বেপাইক ইয়ালৈ তাকে ককায়েবিলাকক চিনাকী দিতে, কো-1 ১৪ আনাগে। তেতিয়া তেওঁ আপোনার কয়েক ২ নো মানুহ তেওঁয় লগত নেথাকিল। তেতিয়া তেওঁ। বিনানীর ভিতি ধৰি কান্দিলে, আৰু বিন্যা- || বyকৈ কাশিব ধৰিলে; তাতে মিচরীয়াবিলাকে| ১৫ মীনেও তের ভিতি ধৰি কাৰিলে। তাত আৰু রৌণর ঘৰত থকা লোকবিলাকেও শুনিলে।] বাবে তেওঁ ককায়েকহঁতকে চুমা খাই খাই 48
