=
- কমিক জI,, বিলাকতত ৯ লাশ
ৰ ম ৩; ৩০ - ৪৪; ২২]। আজিক। পুতেক বিমীন আয়কক দেখি কলে, ততে তাকে আমি কান দেশৰে পা আপোনলৈ ম স ভয়েৰ কথা মোক কৈছিলি, সেইটো ওতোটাই আনিলো; তে আপনাৰ প্ৰভুৰ ইয়েই নে? তেওঁ আৰু কলে, লোপা, পৰে যুৰ পৰ সোৰ বা কপকে আমি কেলেই চুৰ • তোমালৈ অনুগ্ৰহ কৰে। তাতে, আলেম! ৯ কম? আপোনিৰ বহতৰ মাত যাৰ তাত তাকেলৈ যোফে অতিশয় মাৰম লগাত, তাক পোৱা যায়, সি মৰোক; আৰ আমিও তেওঁ গোই কান্দিবলৈ চাই বিচাৰি, আপোনাৰ | ১• ছু বনী মহক। তাতে সি কলে, বৰু, কোচালিত সোমাই তত জলন কৰিলেগৈ। | তাৰ কথাৰ দৰেই হওক; যাৰ তাতে তাক ৩১ পাছতে মুখ ধুই বাহিৰলৈ আহি আপোনাৰ | পোৱা যায়, সি মোৰ বন্দী; কিন্তু তত | মন খি কৰি ৰাখি, আহাৰ বাৰিলৈ কলে।[১১লে নিৰ্দোৰী হবি। তেতিমা সিবিলাকে বেগতে তেতিয়া লিতে তেওঁলৈ, আৰু তেওঁৰ ভায়েক। অপোৰবিলাকৰ মুটৰি মাটীলৈ নমাই, প্ৰতি- কায়েবিলাকলৈ, আৰু তেনেলৈতে খত ]ি ১২ অনে আপোন আপোন মৃৰি মেলিলে। তাতে সীয়াৰিলাকলৈকো বেলেগ বেলেগকৈ বাঢ়িলে; | সি বড়টাৰ পৰ আৰ কৰি, সৰুটালৈকে বিনা ইব্ৰীয়াৰিলাকে সৈতে মিৰীয়াৰিলাকে বিচাৰিলত, বিন্যামীৰ মূৰিত কেই বাটি খোৱাৰোৱা কৰিব নেশায়; কাৰণ, সেয়ে | ১৩ পোৱা গল। তেতিয়া সিবিলাকে আপোনা- মিচীয়াৰিলাৰ মানত ঘিণলগীয়া কাৰ্য্য। | বিলাকৰ কাপড় চিৰিলে, আৰু আপোন অপেন পাক তাকে ল&# ত ১৯১৪ গাধত বোৱাই দি নগৰলৈ উভটি গল। পাত্ৰে যে ঠাইত, আৰু কমিই কনি ঠাইত যিহূদা আৰু তাৰ কয়েক ককায়েকবিলাক যোচে- বলি; তাতে সিবিলাকে ইজনে নিনলৈ কৰ ঘৰ পালে; আৰু তেওঁ তেতিয়ালৈকে তাতে • চোৱাই কৰি অতি মামিলে। পাছে তেও আছিল। তেতিয়া সিবিলাক তেওঁৰ অগিত আপোনাৰ সখেৰ পৰ কোন ভাগ তোলাই| ম | ১৫ মাটীত পড়িল। তাতে যেঢেকে লিবিলাকক কলে, নি সিবিলাক দিয়ালে; কিন্তু সিবিলাকৰ | | তহঁতে নন৷ এইটো কি কাম কৰিকি। মোৰ আন সকলো তাপকৈ বিনামীৰ ভাগ হলে নিচিনা পুৰুৰে যে অৱশ্যে মল চাব পাৰে, চ গুণে অধিক আছিল। তেতিয়া সিবিলাকে। ১৮ তাকি তহঁতে নেন নে। তেতিয়া যিয়দাই পান কৰি তেৰে সৈতে ফিৰিলে। কলে, প্ৰভুৰ আগত আমি কি কম? কি উৰ দিম? আৰু কেনেকৈ, মো নিজকে নিৰ্দেী | যাকোবৰ পুত্ৰবিলাক শেষ পৰীক্ষা। কৰিম। ঈশৰে আপোনাৰ এই দীৰ্ঘতৰ অপৰাধ পাছে যেচেকে আপোনাৰ গৰগিৰিক প্ৰকাশ কৰিলে; দেখোক, যাৰ হাত বাটি আজ দি কলে, মানুহবিলাকে নিব পাৰে পোৱা গৈছে, তাৰ সৈতে আমিও প্ৰস্তুৰ বন্দী মানে, সিহঁতৰ মুৰিক শস্য অৰই দিবি, আৰু | ১৭ হলো। তাতে যেচেৰুে কলে, এনে কৰ্ম মোেৰ এনি মানুহৰ ধননা তাৰ মুটৰিৰ মুখতে| পৰা দূৰ হওক; যাৰ হাত বাটিটো পোৱা খবি। আৰু সৰুটোৰ মুৰিৰ মুখত হলে, গৈ, সেই মানুহে মোৰ বী হব; তহঁত মোৰ টি, মোৰ পৰ বাটিটা তাৰ শস্য কিনা লে আপোনাৰ বারের তলৈ কুশলে ন সৈতে এৰি; তাতে লি ফেচকে কোৱর। যাগৈ। ৩ দই করিল। পা রাতি পুউৱাৰে, সেই| ১৮ তেতিয়া যিহূদাই তেওঁৰ ওচৰলৈ গৈ কলে, হে হবিলাকক সিবিলাকৰ গাখবোৰে সৈতে | মোর প্রতে, মত মিনতি করে, আপোনার এই ও বিদায় দিয়া লত, সিবিলাক নগরর পর। | বন্দীক মোর প্রভুর কাণত এ কথা অনাবলৈ ওলাই অধিক চার নৌ যতেই, যোচেকে দিওক, আর আপনার এই বীলৈ আপোনার আপোন ঘরগিরি কলে, উঠ, সেই মমৃক্রোধ নৱলোক; কিয়নো ফরৌণ যেনে, আপুনিও বিলার পা খেদি য; আৰু সিহঁতক লগ | ১৯ তেনে। মোর প্রভুৱে অপেনার এই বন্দীতক পালে কৰি, যে, তাঁতে উপকার সলনি কিয়] সুধিছিল,যে, তহঁতর বাপের বা তায়েরেই আছে অপকাৰ কৰিলিংক। মের প্রৱে যিহত পাম|• নে। তাতে আমি এক কৈছিলো, আমার কর, আ যিহেরে মলো চায়, সেরোনো। বোপাই আছে,তেও বড়া, অৰুতের বুড়া কলির নহয়। এই কর্ম করাতে আহত দোষী হৈছ। এল নুমলীয়া লরাও আছে; তার ককায়েক হলে পাছে লি সিবিলাকৰ লগ ধৰি এইবিলাক কথা। মরিল; তার মাকর লিয়েই থাকিল, আৰু তার লত, সিবিলাকে তাক কলে, আমার প্রৱে|২১ বাপেকে তাক ৰেহ করে। পাছে আপনি এই লেই এনে কথা কৈছে? আপোনার নন্দী- বাইতক কলে, তহঁতে তাক মোর ইয়ালৈ তে এক কর র ওক। দেখোক, আমার] অনিগৈ; মা তাক নিৰ চকু চাম। তেতিয় যুর মুখত যি ধন আমি পাইছিলো, আমি এক কী, লরাই বাপেকক এড়িব
