২৪; ৫-২৫।] ২ বংশালি। ৪৪১ যিহোৱাৰ গছ আগয় নিচিনা কৰিবলৈ যোৱাচৰ | সকলো কাল যিহোৱাৰ গৃহত সদায় মেলি ৫নল। তাতে তেওঁ পুৰোহিত আৰু লেবীয়া- ১৫ দিয়া হৈছিল। পৰে যিহোয়দাই বু হৈ বিলাক গোটা সিবিলাকক কলে, তোমালোকে। সম্পূৰ্ণ আয়ৰ পাই মৰিল; মৰা সময়ত তেওঁৰ যিদাৰ নগৰবোৰলৈ ওলাই যোৱা, আৰু বছৰে | ১৬ এ বিশ বছৰ বয়স আহিল। লোকবিলাকে বৰে আপোনাবিলকিৰ ঈৰৰ গৃহ মেৰামত| তেওঁক দায়ূদৰ নগৰত ৰাবিলাকৰ লগত কবিলৈ গোটেইইয়েল পাপ গোটোৱা; | মৈদাম দিলে; কিয়নো তেও ইয়েলৰ মত, এই কাৰ্য বেগাই কৰা। কিন্তু লেবীয়বিলাকে। আৰু ঈশ্বৰ সম্পৰ্কে ও ঈশৰৰ গৃহৰ সম্পৰ্কে ৬ তাক বেলাই সকলে। পায়ে চলাই প্ৰধান। ১৭ মঙ্গলজনক কাৰ্য কৰিছিল। যিহোয়দাৰ পুৰোহিত যিহেয়াদক মতাই ফলে, সাফ | মৃত্যুৰ পছে, যিহূদাৰ অধ্যবিলাকে আহি কলিৰ কাৰনিমিৰেৰ দাম যেচিয়ে আয়। | জকি প্ৰণিপাত কৰিলে; তেতিয়া ৰাই সিবি- নিয়েল, সমাজে নিপৰ কা কৰ যিহুদা | ১৮ লাকৰ কথা শুনিলে। পাছে সিবিলাকে অপো- অযিফালেমৰ পৰ অনিবলৈ তুমি লেবীয়া | নাবিলাকৰ ওপৰপিতৃবিলাকৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ • বিলাকক কিয় কোৱা নাই? কিয়নো সেই দুই গৃহ ত্যাগ কৰি, আৰো অৰ্ত্তি আৰু নানা প্ৰতিমা- | তিতা অলিয়াৰ পুতেকীতে ঈশৰ গ-ি বোৰক পূজা কৰিবলৈ ধৰিলে; সিবিলাকৰ সেই • ছিল, আৰ যিহোৱাৰ বৃহত এক আটাই পবিত্ৰ দোৰ কাৰণে যিদলৈ আৰু বিচালেমলৈ বন্ধ লৈ বলি দেৱতাৰ নিমিত্তে খৰ কৰিছিল।| ১৯ ক্ৰোধ হল। তথাপি যিহোৱালৈ সিবিলাকক পাৰেই আজ কৰিলত, সিবিলাকে এটা ওলোটাই অনিবৰ নিমিত্তে তেওঁ ভাববাদী- ক মাৰি তাক যিহোৱাৰ গৃহৰ দুৱাৰ ওচৰত বিলাকক সিবিলাকৰ ওচৰলৈ পঠালে, আৰ ১ বাদি ফালে ৰাখিলে। আৰু খবৰ পাল | তেওঁবিলাকে সিবিলাকৰ অবিতে সা দিলে; মোচিয়ে অৰণ্যত ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত যি কৰ। কিন্তু সিবিলাকে কান নিদিলে। পাছে যিহোয়াদা লগাছিল, তাক যিহোৱাৰ উদ্দেশে আনিবলৈ, | পুৰোহিতৰ পুত্ৰ খৰিয়াৰ ওপৰত ঈৰৰ আত্মা বিদা আৰু যিলেৰ সকলে কালে ঘোষণা। স্থিতি হলত,তেওঁলোকবিলাকতুকৈ ওখত থিয় হৈ ১• কৰা হল। তাতে আটাই অধ্যবিলাকে আৰ সিবিলাকক কলে,ঈশ্বৰে এই কথা কৈছে, তোমা- সকলো প্ৰাই আনন্দেৰে তাক আনি, কাৰ্য শেষ লোকে কিন্তু যিহোৱাৰ আ। লন কৰি। নোহোৱালৈকে কত পেলাই পেলাই থাকিল। ইয়াতে তোমালোক কৃতকাৰ্য্য নব; তোমা- ১১ আৰু লেবীয়াবিলাকৰ হতুৱাই চম্পুকাৰৰ লোকে যিহোৱাক ত্যাগ কৰিল, এই হেতুকে নিযুক্ত লোকবিলাকৰ ওচৰলৈ নিয়া সময়ত তেওঁ তোমালোককে ত্যাগ কৰিলে। তাতে তাৰ তিৰ অনেক ৰুপ দেখা গলে, ৰাখিকে | লোকবিলাকে তেওঁৰ বিৰুদ্ধে চক্ৰান্ত কৰি, যাৰ আধান পুৰোহিত নিযুক্ত এজন লোকে আমি | আৰ যিহোৱাৰ গৃহৰ চোতালত তেওঁক শিল চা অনায়, পায়ে পুনৰায় দাঙি নি তাৰ | ২৪ দলিয়াই বধ কৰিলে। তেওঁৰ পিতৃ যিহোয়া- আপনি ঠাইত ৰাখেগৈ; দিনে দিনে এই ৰুপে দই যে ৰালৈ দয়া করিহিল, তাক যোৱা ১২ কৰি শিবিলাকে অনেক প গোটালে। পাছে রাই লোৱৰণ নকৰি তেওৰ পুত্ৰক এই রুপে বলা আৰু যিহোয়দাই যিহোৱাৰ পূহ কাম বধ করালে; তেও মৃত্যুর সময় কৈছিল, রাত লোকবিলাকক তাক দিলে; সিবিলাকে যিহোৱাই দৃষ্টি কৰি ইয়ার প্রতিশোধ লওক। তারই যিহোৱাৰ গৃহ আগৰ নিচিনা কবিবরপায়ে এবছর মুরত অমির সৈন্যসামন্ত তেওর মিলি মিত্রী আৰু কাঠমিত্রী আনিলে, বিরুখে আহিল; সিহঁতে যিদা আৰু যি বা বিয়ের পূহ মেরামত করিবার নিমিত্তে চালেমলৈ আহি লোকবিলাকৰ মাকৰ আটাই লো, আর পিলর কাম করোতাবিলাকে অধ্যক বিনষ্ট করিলে, আৰু লিবিলাকৰ ১৬ আনিলে। তাতে কাম করাওভাবিলাকে কাম সকলো সুটব্য দশেক র ওচৰলৈ লত, সিবিলাক রায় সম্পৰ্ণকৈ কাৰ্য্য২৪ পঠাই দিলে। কিয়নো যদিও অরামীয়াবিলাক সমাধা করা হল; এই রুপে সিবিলাকে ইগর অলপ লোক থকা সৈন্যসামন্ত আলি, তথাপি গৰ আগৰ অৱস্থতি স্থাপন করি সৃঢ় করিলে। যিহোৱাই সিহঁতৰ তিত, অতিশয় অধিক লোক ১০া করি এটাৱার পায়ে শিবিলাকে বাকী রূপ | এক সৈন্যসামক সোধাই দিলে, কারণ লোক তার আৰু যিহোয়দার আগলৈ আনিলে; বিলাকে আপোনাবিলাকৰ ওপরণিতবিলাক তার রায় ঘিহের গর নিমিতে নানা দশৰ যিহোৱাক ত্যাগ কৰিছিল। এইপো- পর অর্থাৎ পরিচর্যা করা পাৰ, আৰু হেমামীয়াবিলাকে যোৱাচক প্রতিফল দিলে। আর করা পায়, অপিয়লা আদি সোণর আৰু পর | শক্রবোর যেতিয়া তেওর ওচৰ পৰা গুচি গল, পৰি সৰ হল। আৰু যিহোয়াদানীৱনর (য়িনা তেওক এক্তি যোৱা সময়ত তেও বড় • c. . B, s. - Assam: ০.T. 29.] 49
