৪; ১০- ৪০।] ৰাজাৱলি। ৩৭১ ১৫ইলীচাই কলে, তাইক মাতা। তাতে তাইক। যোৱ; তুমি কোনো মানুহৰ লগ পালে তা | মাতিলত, তাই আৰি দুৱাৰমুখত থিয় | মঙ্গলবাদ নকৰিবা; আৰু কোনোবাই তোমাক ১৩ হল। তেতিয়া ইলীচাই কলে, এই ঋতুত, এই মঙ্গলবাদ কৰিলে, তুমি তা পুনৰায় মঙ্গলবাদ সময় পুনৰায় উপস্থিত হলে, তুমি এটা পুৰ| নকৰিবা; আৰু লৰাটীৰ মুখৰ ওপৰত মোৰ কোলাত লবলৈ পাব। কিন্তু তাই কলে, নহয়।• এই লাটি ৰাখিব। তাতে লৰাৰ মাকে কলে, নয়, যে মোৰ প্ৰতে, হে ঈৰৰ লোক, আপো [ যিহোৱাৰ জীৱনৰ শপথ, আৰু আপোনাৰীয়া ১৭ মাৰ বেটীৰ আগত মিছ যা নকব। পাছে প্ৰাণৰ শপথ, ময় আপোনাক মেড়ে। তেতিয়া ইলীচাৰ বাক্য অনুসাৰে সেই হিতাইগধাৰণা তেওঁ উঠি তাইৰ পায়ে পাছে আলি। আৰ কৰি, সেই ঋতুত, সেই সময় পুনৰায় উপস্থিত জিততে গেৰীয়ে সিবিলাকৰ আগ হৈ আছি, ১ লত, এটা পুত্ৰ প্ৰসৱ কৰিলে। তাৰ পায়ে লৰাচীৰ মুখৰ ওপৰত সেই লাখুটি ৰাখিলে; লৰাট কিন্তু ভাৰ লত, সি এদিন শস্য তথাপি কোনো শবদ, বা কান দিয়াৰ লক্ষণ দোৱাবিলাকৰ ওচৰলৈ আপেনি বাপেৰ পোৱা নগল। এই হেতুকে গেহীৰে উলটি ১৯ এৰিলৈ ওলাই গল। পায়ে দিবাপেকক কলে] গৈ তেওৰ সাক্ষাৎ হৈ তেওঁক কলে, লৰা সাৰ মোৰ 'ৰ বিখাই, এৰ বিখাইছে। তাতে ৩২ পোৱা নাই। পাছেইলীচাই সেই ঘৰলৈ আহি বাপেকে আপোন দাসক কলে, ইয়াক দাবি | দেখিলে, যে, লৰাটা মৰ, আৰু তেওৰ শয্যাত • মাকৰ ওচৰলৈ লৈ যা। পাছে লি তকি দা৬ি তাক শুৱাই ৰখা হৈছে। তেতিয়া তেওঁ ভিতৰত মাকৰ ওচৰলৈ আনিলত, লৰাটো দুপৰলৈকে। সোমল, আৰু সিবিলাক দুজনক বাহিৰত ৰাখি ২১ মাকৰ কোলাত বহি থাকি পাছে মৰিল। তেতিয়া | দুৱাৰ পাইযিহোৱাৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰিলে। মাকে তাক ওপৰলৈ লৈ গৈ ঈৰৰ লোকৰা৩৪ আৰু তেও খাটত উট লগৰ ওপৰত শয়ন খাত শুৱাই থলে, আৰু পাছত দুৱাৰ বা কৰিলে; তেও তাৰ মুখৰ ওপৰত আপোন মুখ, ২২ কৰি বাহিৰলৈ আহিল। পাছে তাই আপোন তাৰ চকুৰ ওপৰত চকু, আৰু তাৰ হাতৰ তলুৱাৰ গিৰিয়েকক ৰিয়ািই ফলে, বিনয় কৰে, ওপৰত হাতিৰ তলুৱা ৰাখি, তাৰ ওপৰ দীঘল ময় ঈৰৰ লোকৰ ওচৰৰ পৰা বেগাই উলটি হৈ পড়িল; তাতে লৰাগীৰ গা গৰম হৈ আহিবৰ নিমিত্তে, তুমি দামবিলাকৰ মাঝৰ|• উঠিল। পাছে তেও উভটি আবি যাৰ ভিন্নত এটাক, আৰু এজনী গাধ মোৰ এখেলৈ পঠাই| এবাৰ ফিলিলিফালকৈ ফুৰিলে; পাছত পুনৰায় ৩ দিয়া। তাতে সি কলে, তুমি আজি তেওঁৰ | উঠি গৈ তাৰ ওপৰত দীঘল হৈ পাড়ল;? চালৈ কি যোৱ? আ িন জোন, বা| | লাটীয়ে সবাৰ চি মাৰিলে, আৰু লৰাগীয় বিমিলিমো নয়। তাই কলে, তালেই হব।]৩৬ চকুও মেলিলে। তেতিয়া তেও গেহীক মাতি ২০ তেতিয়া তাই গা সই আপোন দাসক কলে, সেই চুনমিয়ানীক মাতা; সি তাইক | কলে, চলাই লৈ বল; ময় নওমানে বেগাই | মাতিলত, সেই তিক্ততা তেওঁৰ ওচৰত উপস্থিত ২৫ খেদিবলৈ নেড়িবি। পাছে তাই গৈ কৰ্মিল | ল; তাতে তেওঁ কলে, তোমাৰ পোৱাক লোৱা। পাতত ঈৰৰ লোকৰ ওচৰ পাতে, ঈশ্বৰ | তেতিয়া সেই তিক্ততাইতিৰলৈ গৈ তেওঁৰ বিৰ লোকে তাইক দুৰৈতে দেখি, আপোনি দাস তলত পড়িমিত মুখ দি প্ৰণিপাত কৰিলে, আৰু ২৬ গোয়ীক কলে, সৌৱা দেখা, চুনেসিয়ানী; তুমি | | আপোন পুতেকক তুলি লৈ বাহিৰলৈ আহিল। ওচৰলৈ লড় মাৰি গৈ, তোমাৰ মল, তোমাৰ | ৩৮ পাইলীচা আকে গিলগললৈ আহিল; বামীৰ মল, আৰু লৰলৰ মল নে? এই | সেই কালত দেশত আকাল হৈছিল; তেতিয়া বুলি সেখাগৈ। তাই উত্তৰ দি ফলে, মল। শিষ্য ভাববাদীবিলাক তেৰ আগত ববি ২ পাছে তাই পৰ্বতলৈ ঈশ্যৰ লোকৰ ওচৰলৈ আছিল; এনেতে তেওঁ আপোন দনিক আজ চাপি গৈ তেওঁৰ ভৰিত ধৰিলে। তাতে গেহীয়ে দি কলে, বড় চক বই শিষ্য ভাববাদীবিলাকৰ তাই খেদিবৰ নিমিত্তে চলৈ আহিল, কি ৩৯ নিয়ে আর রা। সেই সময়ত সিবিলাকৰ লোকে কলে, তাইক থাকিবলৈ দিয়া; এনে শাক বুলিবর নিমিতে পথাৰলৈ গল, কিনে তার প্রাণ শাকাকুল; আৰু যিহোৱাই আৰু বনৰীয় লতা পাইজার এগ চি িকোচ মোর পর তা পেতে রাখি মোক মনোৱা। | এরাই আদি, তাক কুটি কুটি আর চত শাই। তেতিয়া সেই তিক্ততাইকলে, মোর এর | দিলে; কিন্তু মেয়ে কি, তাক সিবিলাকে যে- তি ময় জানো পুত্ৰ খুলিছিলো। মোক|• নিলে। পাছে মানুহবিলাকে ভোজন কবির এনা মরিব, এই বুলি ময় জানো কোৱা নিমিত্তে ভকি বাঢ়ি দিয়া লত, লিবিলাকে | মই তেতিয়া তেও গেজীক কল, তোমার সেই আর মুখ দিয়ামাকে চির মারিলে, কাল বাখি মোৰ এই লাটি হাতত লৈ! টের লোেক, ত যত আছে; লিলিক 31
