| ৰাজাৱলিৰ প্ৰথম পুস্তক। আৰু তাৰ দল যিদাৰ আটাই লোকবিলাক য়ু আয়ু শোষি। চাপ | ১• নিমন্ত্ৰণ কৰিলে। কিন্তু নাখন ভাববাদী, | নি। বনায়াক, বীৰবিলাকক, আৰু আপোন ভায় পাছে দয়দ বা বুড়া আৰু অতিশয় বৃ| ১১ চলোমনক নিমন্ত্ৰণ কৰিলে। তেতিয়া মনে | বলত, তেওঁৰ গাত অনেক কাপড় দিয়াতে চলোমন, মাক বং-চেক কলে, আমাৰ বন্ধু ২ তেও উম নেপালে। এই হেতুকে তেওঁৰ দাস | দায়ূদে নজনাকৈ গতৰ পুতেক আদোনিয়া বিলাকে তেওক কলে, আমাৰ প্ৰভু মহাৰাজৰ যে ৰা হল, ইয়াক জানো তুমি বন না। নিমিৰে এজনী যুবতী কুমাৰী বিচাৰ কৰা ১২ এই হেতুকে আহ, তুমি আপিন এ, আৰ যাওক; তাই মহাৰাৰ আঘত থাকি ৰয়াৰ | | তোমাৰ পুত্ৰ চলোমনৰ প্ৰাণ ৰাখিবৰ নিমিত্তে, আলপৈচান ধৰিব, আৰু আমাৰ প্ৰভু মহাৰাৰ। | ১৩ ময় এতিয়া তোমাক পৰামৰ্শ নি; বলা, গায় গাত উম লাগিবৰ নিমিত্তে আপোনাৰ বুকত বাৰ ওচৰলৈ গৈ তেওঁক কোৱাগৈ, যে, ৫ ৩ শয়ন কৰিব। পাছে লোকবিলাকে ইস্ৰায়েলৰ মোৰ গ্ৰহু মাৰা, আপনি জানো শপথ খাই আটাই অঞ্চলত সুন্দৰী ছোৱালী বিচাৰ কৰি। আপোনাৰ দাসীক কোৱা নাই যে, মোৰ পাছ চনেমীয়া অবীগক পাই বজাৰ ওচৰলৈ। তোমাৰ পুত্ৰ চললাম অৱশ্যে ৰ , আৰু সানিলে। সেইছোৱালী অতিশয় সুন্দৰী আছিল, সিয়েই মমাৰ সিংহাসনত বহিব। তেৰে অৰো- আৰু তাই বলাৰ আলপৈচান ধৰি তেওৰ] ১০ নিয়া ৰমা হল কিয়। আৰু দেখা, সেইঠাই। বশ কৰিলে; কিন্তু বজাই তাই পৰি।' ৰায় আগত তোমাৰ কথাৰ শেষ নৌ ওঁতেই, চ, নললে। সেই কালত গীতৰ পুত্ৰ অদো-] ময়ো তোমাৰ পাছত সোমাই গৈ তোমাৰ কথা | নিয়াই ময়েই ৰয় হম বুলি অহঙ্কাৰ কৰিলে;J১৫তৰ দিম। পাছে বং-চেৰা ভিতৰ খোটালিলৈ আৰু আপোনাৰ নিমিত্তে ৰং ও অশ্বাৰোহী | ৰৰ ওচৰলৈ সোমাই গল; সেই সময়ত সৈনবোৰ, আৰু আপোনাৰ আগে আগে বুজা অতিশয় বৃদ্ধ হোৱাত চনেমীয় অীচয়ে লড় বৰিবৰ কাৰণে পঞ্চাশ জন মানুহ মৃত কৰি। ১৬ ৰ শুকা কৰি আছিল। তেতিয়া ৰং ৰাখিলে। তোৰ বাপেকে তেওঁক, তুমি কিয়া চেবাই যৰ দোৱাই বাৰ আগত প্ৰণিপাত এনে কৰিছা? এই বুলি কৈ কেতিয়াও তেওঁৰা কৰিলে। তাতে ৰাই সুধিলে, তোমাক কি বা ডিম নষ্ট তে বড় সলৰ পৰ, ১৭ লাগে? তাতে তেওঁ কলে, হে মোৰ এলে, মোৰ • আৰু আলোৰ পাছত সম্মিছিল। তেও পাছত তোমাৰ পুত্ৰ চলেমিন বলা হব, আৰ চয়াৰ পুত্র যোৱা আৰু অবিয়ার পুরো- মোর সিংহাসনর ওপর দিয়েই ববি,এই বুলি বিতর লগত মণ করিলে; এই হেতুকে | আপনি আপনার ঈশ্বর যিহোৱার নামের তেওঁবিলাকে আদোনিয়ার প হৈ তেওঁর সহায় শপথ খাই আপোনাৰ বেটীর আগত কৈছিল। কৰিলে। কিন্তু চাদোক পুরোহিত, যিহোয়দার s t ] ১৮ কিন্তু এতিয়া, হে মোর প্রভু মহারা, দেখোক, পুৰ বনায়, নয়ন ভাববাদী, চিমিয়ী, রেমী, অপুনি মনকৈ আদোনিয়া , আদাষর বীরবিলকি আদোনিয়ার পর নহল।। ১৯ অ িভতর, পুষ্ট পুষ্ট গরু পোৱালি, আৰু মের পাছে আদোনিয়াই অনি-রোগের কোষত থকা। ও ঘাগ অধিককৈ বলিদান করি সকলো রায় সোহেল শিল চর মের, মাগত আৰু কোৱৰবিলাকক, অবিয়ার পুরোহিত, আর পষ্ট পুষ্ট গরু পোলি বলিদান করিলে, অরু। প্রধান সেনাপতি যোৱাবক নিমণ করিলে; আপোনার ভাই সকলো রাকোৱৰবিলাকক, কিন্তু আপোনার দাম চলোমন নিমণ ম- • করিলে। আৰু হে মোর এ মহারা, আলো- •তে পৰে শৰ্ণ এক অবিবাহিতা যত। আর পাছত মোর প্রভু মহারার নিয়ম কোন বিষ, তাৰু আপুনি লোকবিলাকৰ মনৰ ১১
