২৪; ৫-২৫।] ২চমূৱেল। বিলাকে ইত্ৰায়েল লোকবিলাকক গণনা কৰিবলৈ| ১৬ পাছে যেতিয়া দুতে বিচালেক বিনষ্ট কৰি- ৫াৰ অগিৰ পৰাগল। পাছে সিবিকে যদ্দন লৈ বৰ কাললৈ হাত মেলিলে, তেতিয়া যিহে- পাৰ হৈ আৰোয়েৰ, উপকাৰৰ মাৰ। বাইলেই আপদৰ নিমিতে খেদ কৰি সংহাৰক নগৰখন লোকালে ছাউনি পাতিলে; আৰু দৃত কলে, এয়ে জুৰিতে, এতিয়া তোমাৰ হাত • সিবিলাক গদি ও যালৈকে গল। তাৰ কেঁচোৱা। সেই সময়ত যিহোৱাৰ সেই দূত পাছে সিবিলাকে গিলিয়দ আৰু হতাম-দূচী। যিড়ীয়া অৰৌণাৰ মসৃণ মা খলাৰ ওচৰত দেশ পালেগৈ, আৰু দান-খনিলৈ গৈ বুৰি চী-১ আছিল। পাছে যি সূতে সংহাৰ কৰিছিল, ৭ দোনলৈ আহিল। পায়ে সিবিলাক তুৰ দুৰ্গলৈ, দায়দে সেইদতক দেখি যিহোৱাক কলে, মনে আৰু হিব্বীয়া ও কলানীবিলাকৰ সকলো নগ পাপ কৰিলে, ময়হে অপৰাধী হলো; কিন্তু লৈ গল; আৰু শেষত সিবিলাক যিদৰ এইবিলাকে কি কৰলে? অৰ বিল কৰে, দক্ষিণ অঞ্চলত, বে-চেহাত উপস্থিত হল। এই তোমাৰ হাত মেৰেই ৰুটে আৰু মোৰ পিy- কলে সিবিলাকে দেশৰ আটাই ঠাইতে!ি বংশৰেই বিয়ে হওক। ন মাহ বিশ দিন মৃত যিফালেমলৈ উভটি ৮ সেই দিন গাদে দায়ূদৰ ওচৰলৈ আহি ৯ আহিল। পাছে যোৱাবে গণনা কৰা লোক। তেওক ফলে, তুমি ভাট গৈ অৰৌণাৰ মড়শা মৰা বিলাক সংখ্যা বাৰ এৰিত আনি দিলে;1 ধলত যিহোৱাৰ উদেশে এটা যবেৰি স্থাপন তাৰ যাই, ইহালেৰ তৰোয়াল ধৰেতা | ১৯ কাগ। তাতে দায়দ যিহোৱাৰ অমিতে, লাখ লৱনি লোক, আৰু যিদেৰ পাঁচ • গাদৰ বাক্য অনুসাৰে উঠি গল। পায়ে অৰৌপাই লাখ লোক। চাই আপোনাৰ ফাললৈ ৰঙ্গক আৰু তেওঁৰ ১• এ পে দায়দে লোকবিলাকক গণমা কৰো- দাসবিলাকক অ দেখিলে; তাতে অৰেই ৰা, পাছে, তেৰ মনে তেওক দুৰিলে। তাতে| আ২ি ৰজাৰ আগত মাটীত মুখ লগাই প্ৰণিপাত দায়ূদে যিহোৱক কলে, এই কল কৰাতে ময় |২১ কৰিলে। আৰু অৰৌণই সুধিলে, মোৰ প্ৰভু মহাপাপ কৰিলে; কিন্তু যে যিহোৱা, বিনয় মহাৰাজ আপোনৰ বীৰ ওচৰলৈ কি কাৰণে কৰে,আপোন দাশৰ অপৰাধ ক্ষমা কৰা, বিননা আহিল। দায়দেকলে, লোকবিলাক মাৰ পা ১১ ময় অতিশয় অজানৰ কৰ্ম কৰিলেন। পনি মহামাৰী আবিৰ নিমিত্তে, যিহোৱাৰ উদ্দেশে দায়ূদ ৰাতিপুৱা উঠিলত, বায়ুদৰ দৰ্শক গাদ। এটা যজ্ঞবেদি নিৰ্মাণ কৰিব অৰ্থে ময় তোমাৰ বিবাদীৰ চৰলৈ যিহোৱাৰ বাক্য অবিল, পৰ এই মড়ণা মৰা খলা কিনিবলৈ আহিব। ১২ বোলে, তুমি গৈ দায়ুদক কোৱ, যিহোৱাই ২২ তাতে অৰেই দাযুদক কলে, মোৰ এছু এই কথা কৈছে, ময় তোমাৰ আগত তিন মহাৰাৰ দৃতি যিহকে ভাল দেখে, তাকে লৈ দণ্ড ৰাখিবে; তাৰ মাৰ এটা বাটি লোৱা, উৎসৰ্গ কৰোক; দেখোক, হেমবলিৰ নিতে ১৩ , তাকেইতোমালৈ কৰিম। তাতে গাদে দায়ুদৰ। এই গৰুবোৰ, আৰু খৰিৰ নিমিতে মড়া মৰা ওচৰলৈ গৈ তেওঁক কলে, তোমাৰ দেশত সাত২ি৩ যন্ত্ৰ আৰু গৰুবোৰৰ সঁজুলি আনে; হে মহা- বর আকাল হব লাগে নে, বা তোমার শত্রু। রাত, অরৌপাইমহারাজক এইসকলোকে দিয়ে। নোরে তোমার পাছে পাছে খোদ যাওতে, তুমি অরৌণাই রজক আৰু কলে, আপোনার দর সিহতৰ আগে আগে তিনি মাহলৈকে পলাই/২০ খিহোৱাই আপোনাক গ্রাহ করে। পায়ে, থাকি। নাইবা তোমার দেশত তিন দিনলৈকে! রাই অরৌণক কলে, সেয়ে ৰ সোৱার, মামারী হব। মোক পঠোৱ আমাক কি উর। তুল্য দি তোমার পর সকলো কিনিলেম;'ময় ১০ টিম, তাক এতিয়া বিবেচনা করি চোৱা। তাতে আপনি ই যিহোৱার উদ্দেশে বিনামূল্যে দাদে গাদক কলে, ময় বড় ঠত পড়ি;] যমিলি উৎসর্গ করে, এই বুলি দাদে আমি যিহোৱাৰ হাতত পড়া ভাল কিয়নো পাশ চেকল রুপ দি, সেই মড় মাখলা আৰু রে দয়া প্রচুর; কিন্তু মোক মনির হাততাপবোৰ কিনি ললে। আৰু দায়দে সেই ঠাইতে ১৫ পড়িবলৈ নিদিওক। পাছে সেই রাতিপুৱাৰে। যিহোৱাৰ উনেশে এটা যবেদি নির্মাণ কর, পর বিপিত সময়লৈকে যিহোৱাই ইস্রায়েল | হোমৰলি আৰু মালাক বলি উৎস কৰিলে। লৈ মহামারী পঠালে; তাতে দানরে পর বের-| তা বিবোৱাই দেশর পর প্রার্থনা দিলে, চেৰলৈকে সতর হার লোক মরা পড়িল।' আব্রায়ের পর মহামারী টিল। ৯
