[১৮; ২-৩.৫ কৰিলে। আৰু দায়দে যোৱাৰ হাতত লোক অবিতে হাত মেলে; কিনা আমি না- বিলাকৰ এভাগ, আৰু যোৱা জায়েক | কৈ, এই আপোনাক, অৰীচমক অ মাৰ পুত্ৰ অয়ৰ হাতত এপ, আ গা | কি এই আ লিছিল বোক্ত সাবান, তীয় ইতয়ৰ হাত এভাগ সমপণ কপঠা| তোয়ালোকে কোনেও সেই ভেক আলোম নিলে। আৰু ৰজাই লোকবিলাক কৰে, মম ১৩'নুব। নতুবা ময় মলি তেৰ প্ৰাণ আহিতে ৩ নিজেও নিশ্চয় তোমালোকৰ লগত যাম। কিন্তু বিষাকতা কৰিলাহেন, (আৰু ৰৰ লোকৰিলাকে কলে, আপনি যাব নেলাগে। | প্যাকোম কত মোকে, তেন্তে অপু কিলো আমি পলালে, আমাৰ নিতে নিহতে। নিজে যেৰ পৰ আমি থাকিলহেতেন। চিন্তা নকৰিব, আমাৰ অৰ্ধেক লোক মৰিত্ৰে| তেত্মাি যোৱাবে, তোৰে সৈতে ময় এই ৰুপে আমাৰ নিতে চিন্তা নবি; কিন্তু আপনি। পলম কৰি থাকিব নোৱাৰা বুলি কৈ, অপো- আমাৰ দহ তিৰিৰ সমান। এই হেতুকে। আৰ তত তিল শূল লৈ গৈ, আলোম আপিনি নগৰ, পয়া আমাক সহায় কৰি অৰ্থে এল গত মাৰত মীয়াই থাকোতেই, তেওঁৰ ও আপনি এত হৈ থাকিলে ভাল হয়। তাতে| বুক সুমুৱাই দিলে; আৰু যোৱাৰ দহ ৰই লিবিলাকক কলে, তোমালোকে ঘিকে অন আৰী কোই আলোমক বেন্নি ধৰি ভাল দেখা, ময় তাকেই কৰি। পা ৰা ১০ অভিৗত কৰি বধ কৰিলে। পাছে যোৱাৰে মগৰৰ দুৱাৰৰ কোৰত থিয় হৈ ৰল, অৰু | শিলা বজাল, লোকবিলাক ইত্ৰায়েল পাছত সকলো লোক শ শকৈ হাজাৰ হাৰাকৈ ওলাই| খেদি যোৱাৰ পা উভতি আহিল; কিয়লো ৫গল। তেতিয়া বুজাই যোৱাব, অবীচ, আ১যোৱাৰে লোকবিলাক ৰাখিলে। পা লি- ইতয়ক আনা কৰি ফলে, তোমালোকে মোলৈ বিলাকে আলোমৰু নমাই আনি, কানী চাই, সেই ডেকা পুৰুৰ আলোমলৈ মৃ ব্যৱ- | মৰত থকা বড় গাজাত পেলাইভেৰ ওপৰ হাৰ কৰিব। অচালোমৰ বিষয়ে সেনাপতি শিলৰ এটা বড় দম কৰিলে; আৰু আটাই বিলাকক ৰজাই এই অজ্ঞ লিয় সময়ত সকলো ইমেল আপোন আপোন তালৈ পলাই গল। ৬ লোকে তাক শুনিলে। এই ৰূপে লোকবিলাক|১৮ ৰাৰ উপত্যকাত যি ও আছে, তা অচ- ইস্ৰায়েলৰ বিৰুদ্ধে বাহিৰলৈ ওলাই গল, আৰ লোমে জীয়াই থকা কাল নিৰ্মাণ কাই ইয়িম কাঠনীত যুঃ লাগিল। সেই ঠাইত ইব্ৰা আপোনাৰ নিমিত্তে স্থাপন কৰিছিল; মিনো য়েল লোকবিলাক দাদৰ দাবিলায় সং তেওঁ ভৰিছিল যে, মোৰ নাম ৰাৰিলৈ মোৰ খত ঘটিল; তাতে সেই দিন ভাত মহাসংহাৰ। পো নাই; এই নিমিত্তে তেওঁ আপোনাৰ নাম অ- ৮ হোৱাত বিশ হাজাৰ লোক মৰিল। কিয়নো যু! আৰ সেই ভৰ নাম ৰাখিলে; সেয়ে আমি সেই অঞ্চলত বেমেলি হল, আৰু সেইদিনা তাত। লৈকে অবচালোমৰ বুলি প্ৰখ্যাত আছে। তৰোৱালে বিমান লোক এল কৰিলে, কালীয়ে ১৯ পাছে চাদোকৰ পৰ অহীমাক কলে, যিবো- ৯ তাতকৈ অধিক লোক এস কৰিলে। পাছে | বাই কি সে ৰা.পৰুে তেওঁৰ শক্ৰবোৰৰ অবুচালোম দাদৰ দালবিলাকৰ আগত হঠাৎ | প্ৰতিকাৰ সাধিলে, তাৰ শুভৰ্তা বাৰু দিবলৈ উপস্থিত হল; অবচালোম শোনাৰ খৰা • মোক লড়ি যাবলৈ দিক। কিন্তু যোৱাৰে ওপৰত উটি যাতে, সেই খায় তাত থকা অক কলে, তুমি আমিৰ বাৰ্তা দিয়া লোক এজোপা তাৰ এলা গহৰ ঘৰ ভালৰ তলেদি নেগে, কিন্তু আন দিনাখোনৰ বাৰ্তা তুমি যোৱাত, সেই এলা গছ অচলাম মুৰ। দি; আমি লে, তুমি বাৰ্তা নিদিবা, কাৰণ লাগিলত, তেও আকাশ আৰ পৃথিবীৰ মাতা জাৰ কোৱৰ মৰিল। পাছে যোৱাবে কৃচী- ওলমি শাকিল, আৰ অলর পর বছর চলি। যাক কলে, ভয় যা, যি দেখিলি, তাক লোক ১• গল। পাছে এটা মাত্র তাকে দেখি যোৱা-1 অনাগৈ; তাতে কুচীয়াই যোৱাবক প্রণিপাত | বকলে, দেখ, ময় এলা গাছ আলোমক| করি লৰিলে। পাছে চাদের পৰ অহীমা ১লা এ দেখিলে। তেতিয়া হোৱাবে সেই | আকৌ যোক ফলে, যি এক, অনু করি বার্তা দি আটক কলে, যদি তয় জেনেকুৱা | কুটীয়ার পাছত মোকো লড়ি যাবলৈ দিক। দেখিনি তেৰে কি সেইঠাইতে তাক মারি তাতে যোৱাৰে কলে, পা, তুমি কিয় লজি মাজত নপালি। তাকে করা হলে, মা যোৱা। তুমি বার্তা বা নেপাব। লি , লোক পথ চল চল আৰু এগছ খালি যি হওক, মোক লড়ি যাবলৈ দিও। তাতে ২ দিলেইতেন। তেতিয়া ৰাৰ যোৱাক। যোৱাৰে কলে, ল। তেজিয়া অহীমকে ফলে, ফ যদি কে পখি স্তর সমলৰ বাটেদি পড়ি লড়ি গৈ কুকীয়াৰ পাছ সুখ , তথাপি র সেই রাৱে পেলালে। ৪
