১৭; ১- ৯; ১।]. ২ চলে। ৩২৩ বু তেও লোকবিলাকৰ লগত ৰাতি। সেই ঘৰ ঘৈনীয়ে নাদ মুখত কাগ এখন নেথাকে। দেখোক, এতিয়া তেও কোনো পতিত, পাৰি, তাৰ ওপৰ ৰচিয় পিঠাগুৰি মেলি নাইবা আন কোনো ঠাইত লুকাইআৰ পী,T দিল; তাতে তা কোনেও নিবলৈ নেপাল। আৰডতে লোকবিলাকৰ মাত কোেেৰ|• পাছে আলোৰ দাসবোৰে সেই ঘৰ নৈীয় পতিত হলে, তা শুনা মানুহে কৰ, অত্ | ওবলৈ গৈ সুধিলে, সীমা আৰু যোবন চালোমৰ পাছত যাও লোকবিলাকৰ মাঝত | কত আছে।তেতিৰ লেইতিহাই সিতকলে, • ত্যা হৈছে। তেন্তে যি মাংসাহীয়াল, যাৰা লিৰিলাকে এখন পাৰ হৈ গল; তাত সিহঁতে মন সিংহৰ মনৰ নিচিনা, নিও একেবাৰে সিবিলাক অনক বিচাৰি নেপাইযিচাকলৈ পৰি যাব; কাৰণ অপোনাৰ পিত যে বীৰপুৰু, উলটি আহিল। সিহঁত ৫টি খাবাৰ পানি আৰু তেওঁৰ লগৰ লোকবিলাকে সাহীয়াল, তাক | সেই দুনে মা পা উঠি গৈ দাসুদ ৰাক ১১ গোটেই ইস্ৰায়েলে জানে। কিন্তু ময় এই মন্ত্ৰণা | বাৰ্তা দি কলে, আপোনালোক উঠো গোই দিও; দানৰে পা বেচেৰালৈকে সাগৰৰ | পানীখিনি পাৰ হৈ যাকে; মিম অহী- তীত থকা বালিৰ নিচিনা অসংখ্যকৈ সকলো থোকলে আপোনালোক বিয়ে এনে অন ইয়েলক আপোনাৰ ওচৰত গোট খুউৱা হওক,| মন্ত্ৰণা দিলে। তাতে দাদ আৰু তেওৰ নগৰ ১২ আ পনি নিজে যুলৈ ওলাওক। তাতে ঘি। সকলো লোকে উট ঘন পাৰ হল; যদি কোনো ঠাইত তেওঁক পোৱা যাব, সেই ঠাইতে | পাৰ নোহোৱাকৈ পিৱালৈ শিবিৰ আমি তেও এৰিত উপস্থিত হৈ, মাটীত নিয়ৰ ২৩ এজনো অৱশি মেথালি। পাছে, আপনাৰ পড়াৰ দৰে তেওৰ ওপৰত পড়িমহক; তাতে মশাৰ দৰে কাম না দেখি অথেলে তেক, তেওৰ লগত যোৱা মানুহৰ মৰি আপোনাৰগাহ শাই তত উই, আপোনাৰ ১৩ এনকে অৱশিষ্ট নেৰাখিম। আৰু যদি তেওঁ মগলৈ আলেন যল এল, আৰু আশা- কেননা নগৰত আশ্ৰয় লয়, তেন্তে গোটেই ইস্ৰা মাৰ বৰ বিয়ে দিহা দি নিয়ে নিজৰ ভিতি মেলে সেই নগৰখনলৈ লে আনিব, আৰ আমি হলগাই শৰিল; পাবে পৈতৃক মৈদামত তাক নগৰখন বাঙি, এটা সৰু শিলা নথকাকৈ মৈদাম দিয়া হল। ১০ এৰীলৈকে তাক টানি লৈ যাম। পাছে অ- চালেম আৰু ইস্ৰায়েল সকলো লোকে কলে, অৰচালোমক পৰয় কৰা আৰু তেওঁৰ মৰণ। অথোলৰ মণাতুকৈ অকীয় মুচয়ন মন্ত্ৰণা | ২৪ পায়ে দাদে মহনমিম পালেগৈ, আৰ উম; কিয়নো অবুচালোমৰ ওপৰত অমল | অবসলামে সকলো ইস্ৰায়েল লোকে. সৈতে বাবৰ নিমিত্তে, অহীখোলৰ উত্তম মন্ত্ৰণা ব্যৰ্থ |২৫ যদ্দন পাৰ হল। আৰু অ্যালোমে যোৱা কৰিবলৈ যিহোৱাই ইয়াক থিৰ কৰিছিল। বৰ সলনি অমাচাক প্ৰধান সেনাপতি পাতিলে। ১৫ পাছে চয়ে চাদোক আৰ অবিয়াথৰ এই অমচা ইত্ৰায়েলীয়া যিৎ। আগেৰে এন মানুহৰ জন পুৰোহিতক কলে, অীথেফলে অ পুৰ; সেই মানুহে যোৱাবৰ মাৰু চকুয়াৰ চালমিক আৰু ইস্ৰায়েলৰ বৃদ্ধ লোকবিলাকক নীয়েক নাৰীকে অবগলত গমন কৰি- এনে তেনে মজা দিছিল; কিন্তু ময় হলে, এনে |২৬ ছিল। পা ইয়েল আৰু অলোমে ১০ তেনে মন্ত্ৰণা দিলো। এতেকে তোমালোকে বেগাই গিলিদ দেশত চাউনি পাতিলে। দায়দৰ ওচৰলৈ মানুহ পঠাই তেওঁক কোওৰ, যে, তাৰ পায়ে দায়ূদে মনয়িম পালত, অশো- আপুনি অৰণ্যৰ পৰিযাটত এই ৰাতি নেথাকিব, নৰ সনিবিলাক ৰব্বত থকা নাহচৰ পুৰ কিন্তু কোনো প্ৰকাৰ পাৰ হৈ যাব; নহলে, মা চোৰীয়ে, আৰু লো-দবাৰত থকা অমীয়লৰ ৰআৰু আপোনাৰ লগৰ সকলো লোক গ্ৰাণিত। | পৰ মাখীৰে, আৰু ৰোগেলীমত একা গিলিয়- ১৭ পাৰে। সেই কালত যোনাথন আৰু আীমা দায় বসিয়ে বায়ুদ, আৰু তেওঁৰ লগৰ লেক অধিন-রোগেলত আছিল, আৰু এজনী বেটীয়ে ২৮বিলাকৰ নিমিত্তে শয্যা,রিয়া,মটার পী,আৰু গৈ সিবিলাকক বার্তা দি আছিল, আৰু সি | খবর নিমিত্তে ঘেঁহু, ঘর, আটারি, লাশ, বিলাকে গৈ দাছুদ জাক বার্তা দিলে; কিয়নো]৯ একরা মা, মচুর মাছ, মা, ৯ে, দধি, লিবিলাক নগৱত লোমের কোনো লোকে দেখা | শেয়া , আৰু গৰু গাখীর পনীর আনিলে; ১৮ তাল নাছিল। কিন্তু এটা সরাই সিবিলাকক | কিয়না নিতে ভাবিছিল, তে, লোকবিলাক দেখি আলোমর আগত কোৱাত, সিবিলাক। অরণ্যথাতুর, যা অতুভুর হৈছে। দুয়ে শীয় চি গৈ,বীমত থকা এজন মার | পানে বাদে আপোনা সগর লোক য পালেগৈ; তার চোতালত এটা নাদামিল, বিলাক এখন কি, আ লিলি- ১৯ একি লিৰিলাৰু সেই মাদলৈ নালি। পাছে ' র পর অতি পতি মিনু P3
