৮; ১১-১০;*৪।] ২ চমূলে। | যা আহিল। পায়ে যোয়ামে পৰ, লোশন, তাতে দাদে কলে, হে মীৰৰ; তে উৰ ১১ পিলৰ পাত্ৰ ভিত লৈ আলি; হায়দ। ৰিলে,দেখোক, আশোনাৰ দাম। তেতি ই অৰাম, মোৱা, আমেনৰ সম দামুদে তেওঁক কলে, ৪ নকৰিবা; মিনো ম্য লিক, পলো লোক, আৰু অমলে আৰ তোমাৰ পিতৃ যেখাৰ কাৰণে অৱশ্যে তোমা- ১২ যিবিলাক অতি বীত কৰছিল, নিজেৰ | লৈ দয়া কৰিম, আৰু তোমাৰ পিতামহ ঢোল পৰ লাল পোৱা আৰু চোৰ য় ৰবেৰ। সকলো মাটা তোমাক ওলোটাইটিম; আৰু তুমি, পুৰ ৰেৰ পৰ দুই কৰি না যিবেৰ প] সদায় মোৰ মেতে চেজন কৰি। তাতে তে আকোণ তেও উৎসৰ্গ কৰিলে, তাৰ লগতে এই | প্ৰণিপাত কৰি কলে, আপোনাৰ দাস ময় নো ১৩ বোৰকা যিহোৱাৰ আগত উৎসৰ্গকৰিলে। আৰু | কেন, যে মৰা কুকুৰৰ সশ যি মম, মোলৈ দায়ূদ লবণ উপত্যকা অৰামীয়া মাবৰ) ৯ আপুনি সুদৃষ্টি কৰি। পাছে ৰাই চেলৰ ঠ্যাৰ লোকবধ কৰি উভটি অহা সময়ত। দাস সেই বাক মতাইলে, ময় তোমাৰ এৰ ৪ নাম বলা হল। পাছে দা ইদমত। পুত্ৰক চেলি আৰু তেওঁৰ সকলো বংশৰ সৰ্বকে নানা সৈমল স্থাপন কৰিলে; ইদম্য সকলে] ১০ কিলো। এই হেতুকে তুমি আৰু তোমাৰ পোৱী- কাল সৈন্যদল স্থাপন কৰিলত, লা ইদো -| হতে আৰু তোমাৰ বন্দীবোৰেও তেওৰ সেই মীয়া লোক দায়দৰ তলতীয়া হল। আৰ দায়দ। মাটীত কেজি কৰি; আৰু তোমাৰ প্ৰভুৰ পুৰ যি যি ঠাইলৈ যায়, সেই সকলোতে যিহোৱাই। আহাৰ নিমিত্তে তাত উপম হোৱা শস্য আনি কে জয়ী হবলৈ দিয়ে। দিব; কিন্তু তোমাৰ গ্ৰন্থ পুৰ মীবোচতে ১৫ একপে গগটেই ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত ৰাজত্ব। সদায় মোৰ মত কোন কৰিব। সেই চীবৰ কৰি দাদে অপোনাৰ সকল প্ৰকাৰ নিমিতে। পোকেৰটা পুতেক আৰু বিশটা বন্দী আছিল। • ফিচাৰ আৰ ন্যায় সাধন কৰিলে। চয়াৰ পুৰ| ১১ পাছে চীৰাই ৰয়াক কলে, মোৰ প্ৰভু মহাৰালে যোৱাৰ প্ৰধান সেনাপতি আছিল; অহীদদয়। আপোনাৰ এই দাসক যি আজ বিছে, সেই দৰে পু যিহোক ইতিহাসলিখক আছিল; আপোনাৰ এই দলে সকলোকেই কৰিব। তাতে ১৭ বীই পুৰ চাদো, আৰু অবিয়াৰ পুত্ৰ। মীবোচতে ৰাজকোৰেৰ একানৰ দৰে ৰয়াৰ আমেল পুৰোহিত আছিল; চায় ৰা| ১২ মেত কোন কৰিবলৈ ধৰিলে। সেই মী- ১৮ লিখক আছিল; যিহোয়দাৰ পু বনামা কৰে। বোতৰ শাঁখা নামেৰ এটা সৰু পুতেক আছিল। ীয় আপলেধীয়াৰিলাকর অধ্যক্ষ আছিল; চীবর যত থকা আটাই লোক মফীবোচতর আৰু দাদৰ পৰিলকি মহী আছিল। ১৪ বন্দী হল। কিন্তমীবোফতে যিচালেমত নিবাস করিলে; কিয়নো তেওঁ নিতে নিত্যে নার 'মফীবোতলৈ দাযুদ দয়া অন্যা। মেত ভোজন করে; আৰু তেওর দুয়োখন ভরি পাছে দায়কে সুধিলে, ময় যেনাথনর খোড়া আছিল। কারণে যালৈ দৰ ব্যৱহাৰ কৰিৰ পরিম, অমীয়া আৰু অখোনীয়াংতে সৈতে চৌর্য বংশৰ এনে কোনো এতিয়াও অবশিষ্ট বছে নে। তাতে চীব নামেৰে চৌপর বি এন | দায়ুদে যুদ্ধ করা। দল ছিল, তাক দাদর করলে মতালত, পারে আলোর সমৰিলাকর। ইতাক সুধিলে, তুমি চীব হোৱা নে। সি মরিলত, তেওঁর পুতেক হন তেওঁর পদত লে, আপোনার বী সেয়ে। পাছে তাই বলা হল। তাতে দায়দে কলে, হান্মর পিতৃ সুধিলে, ময় লৈ চাই যাক দাবি পারে, নাচ মোক যি পে অনুগ্ৰহ কৰিছিল, সেই চল বশর এনে কোনো অবশিষ্ট আইনে। রূপে মা হামক অনু করিম, এই বুলি ততে বাইক ফলে, যৌনাংমর দুয়োখন দায়দে তেওঁর পিতৃ নিমিতে সান্তনা কৰিবলৈ ক্তি খাড়া যোৱা এগ পুৱ এতিয়াও অবশিষ্ট আপোনার কেবিলাক দাস পঠালে। তাতে, দায়- আছে। রাই তাক সুধিলে, সি কত আছে। পর দলবিলাকে অপোনর সামবিলাক দেশ ইক কলে, দেখোক, তে লো-বার | ৩ পালত, অমোঃ সালবিলাকৰ অধ্যবিলাকে অলীয়ে পুতেক মাখীর যত আছে। আপোন গ্রন্থ হন কলে, দামুদে আপোমর এত দাদ রইলোৰালৈ মানুহ পঠাই পিতৃক আদর করে দেখি, আপোনাক সনা অয়েল, পুতে মাখীর বয়র পা তেওঁক কৰিবলৈ আপোনাৰ ওচৰলৈ লোক পঠাইছে সালে। পাছে চেলর মালিক বোমানরা বুলি আপুনি ভাবিছে নে। দামুদে মে মগর পুৰ সেই মতে দীর লৈ আহিT চাবলৈ, তার বিচার লবলৈ আৰু তাক নই যালযখনি পড়ি কে এপিত মিলে। কলিলৈ পলবিলাকক পঠোৱা নাই? তাতে 31ঃ
