১৭; ৩৪। ' ২৮৯
- তো পা আৰ কোনোয় মুখয় তৈৰি। পদক, কলা কুক, যে, আ
| সেই একে পেলে; তাতে লোবিলাকে | লৈ মোৰ ওচৰলৈ আহি এইবুলি লেইল- আগৰ কয় দই দিলে। আৰু যেতিয় | য়াই আপোন দোবোৰৰ নাম লৈ দায় দৰুদে কোৱা কৰা লোকবিলাক দিলে, Iশা লিলে। পলেীয়াই দায়দকাৰ ফলে, তেজি চাল আগত প্ৰায় সব বলত, তেও | মোৰ ওচৰলৈ আই; ময় তোৰ মন আকাশ এক আপোনাৰ ওচৰলৈ অনালে। পাছে | লাইবিলাকক আ ম আবাৰ দিও। | দৰে চোলক বলে, তাৰ কাৰণে কাৰো মন | তে পাৰে সেই পায় কলে হয় লিশ মওক; অলানাৰ এই সালে গৈ| নোৱাল, কলা, আনাই লৈ মোৰ লৈ ৩৬ সেই পলীয়াটাৰ লগত যুদ্ধ কৰিব। তাতে: আবিছা; কিন্তু যা হলে, তুমি তিনি গেলে কি কলে, তুমি সেই পলেীৰ। ত্ৰান সৈন্যকেলি ,কাৰিী- বিৰুদ্ধে যুবলৈ খাবলৈ অসমৰ্থ; কিয়নো | কি বিহোৰৰ নামেৰ তাৰ এক তুমি কে সৰা, কিন্তু লি পৰা কালৰে পৰ| ০ অহিম। আ িৱািই তো আৰ ৩। তেতিয়ায় চোলক কলে, আপোনা হাতত লোধা; আৰু মা তোমাক অতি এ গালে পিতৃৰ যে খেতে, এটা সিংহ কৰি তোমাৰ মন কম, আৰু পক- আৰু এ তাকে আমি কি মাৰ্য পৰ বিলাৰ শৈল শ আমি য আকাশ যে ধৰ ললে; তাতে যায় তাৰ পাছত খোদ চৰাই আঃ বাৰী বা সিম; অp
- গৈ তাৰু হাৰ কৰি তাৰ মুখ পৰা তাক ৰা] বালেৰ কত যে এম ই অ কে
কী; নিমোৰ অফিতে উট থিয় হল, ময়া গো পখিকঃ জলি। আৰু যিয়েই তাৰ বাড়ি ধৰি আখতৰ তাক কৰিলো। সোৱাল এবাৰ মায়ায় যে নিভৰ নক আলোৰ এই দাসে সিংহ আৰু জালুৰু। তাকে এই সকলো সমান আনিৰ; কিনা দুমকো মাৰিল; এতিয়া এই অং পলে| ছবিছোৱাই, অকুতোেমালোক আমাৰ টাও সেই মাৰ এটাৰ চিলা। |হত স ব। পাশেই পলেশীয়াই ব; যা লি দেয় সৈবিলাক আগবাঢ়ি আদৰ লগ পাবলৈ আহিলত, দাদা
- কি।ে দাৰুণ আৰু ফলে, যি মাই| যেগই পলীয়া লগ পাৰ নিমিত্তে নৈন
শিং মা আৰ হাত পা মেক ৰা| ১ কে কাললৈ লড়ি গল। + দায়দে লো- লে, সেই যিয়েই সে পলোটা | না কোলত হাত সমুৱাই এটা শিৰ এৰ পৰ মেৰু উজাৰ কৰি। তাতে চোলে উলিয়াইতি থৈ পাফ কি সেই পলেয়াৰ ৰু লে, যোৱা, যিহোৱা তোমাৰ সী কপালত এনেকৈ মাৰিলে, যে, সেই শিল তাৰ ক। পালেআপনাৰ বাক্সেৰ দাদা পালত বহি গল; ভাতে ঘি মাতি লৈ মুখ | গলাই ৰে॥ পিতল, পিৰোক আকৰি পাড়ি পল। (এই ৰুণে দৰে এগ লি ৩০ আৰ পিলে। তে িদাদে আলো | এটা ৰিলেৰে সেই শষ্টেীয়াটোৰু নয় ম্য না গত ৪ অ্যাৱল ৰাৰিা কৰিলে, আৰু তাৰ অতিৰি কৰিলে; দিল সে কৰিলে; কিননা তেআগৈয়ে | ফিল্ড সদৰ হাত আনোৱা নাছি) গুৰু অতৰি কৰা যাই। পহেদাদে চোলক|১ তেতিয়া দাৰুদে লড়ি গৈ গলেীয়াটাৰ ক্ৰেত লে, ময় এখোয়েৰ বনোৱাৰে; মিনা থিয় হৈ তাৰ তৰোয়াল * পৰা উলিয়াই যায় কি অত কা নাই। এই হেতুকে তাৰেই তা বধ কৰিলে, তাৰ দায়ে তাৰ • সবাৰ শোনোবা বলে। পায়ে কা কাটি পেলে। তেতিয়া পলেীবিলাকে আগেৰ সহিত ললে, আৰুীৰ ঘাপাৰালিক সই মহাৰীৱ মৰা দেখি পৰ পক্ষ দল বিল বাচি লৈ, যে- পলাল। তাৰ পাছে ইয়ে আৰু যিয়াৰ ওমৰ লাগতীয়া ৰ যোৱা কাপোনাৰ যি। লেকিলিক ওলাই আমনি কৰি গলৈকে কালো আছি, তা ৰাই ললে; আৰু। আৰু ইকোণৰ দুৱানৈক পলোয়াবিলাক কত লৈসেইসলেমীয়াটাৰ সলৈ পাছে পাছে খেলি গল; তাতে লেটীয়া- গল। এতে সেই পলেই আগবাদি দাদৰা বলা হত লোকৰ চয়িম কাটত গাং ' পিত আৰু গ্যাণে আগ বারতী ৩ আৰু ইকাণলৈকে গড়ি গুড়ি গর। পানে ল।ছে পলই কললৈ চাই ই বিল পয়োনি | ( সেখ পুতেকে রেল রিল;1 পাচ্ছে না খেলি রে স্টেট হি
ি , যে অলপ মানি চনি এই ফলে। আর ন
বুলি। পাইয়ো সেই লোকে তিনি লৈ c. a. & s-on TsT-19.] a89
