১। {১৭ -২১। গলিয়া নামেৰ যত এগেত বল এনে গি লৈ দুই হাতেৰ দিলে এম মহাবীৰ পীৰালি চৰিালজি বে; এ এইসব এন লিলি- পৰা ওলাল। তাৰ যত পিল শিকাৱক গোল নাপাতিলৈ লৈ যো; আৰু আছিল,আলি মাছ বালি বিন্নি ধৰ| যে কান্না কৰল সুবি, তা পিছিলি, আৰ সেই আৰ পৰিণ পচা লিপিৰ কোনো চিন ৰানি। ঢোল জা, চেল পিল আছিল। তাৰ বি] # সিকি , আৰু তলৰ আটাই- পিলৰ পতাৰ কা, আৰ তাৰ দুই বা বিলাক মাৰ এল উপত্যান্ত পলো- মত এপতি পিলৰ ছ ট আছিল।• কি সৈন্ত যুক্তি আছে। পাছে ফলে তাৰ বড়শাৰ কুৰ তাঁতীৰ ঠোঠোৰ সমান, ৰাপিতে কমেৰো এটা ৰীয়াৰ আৰু তাৰ বড়পতি শে ফেল ঃ লোয়াৰ | কত গতই দি, যি আ অনুসাৰে লেই আছিল, আৰু তাৰ আগে আগে তাৰ এম | বেৰ লৈ গল। যি সময়ত সৈৰ লৈ ১ বৰ্তী চলিছিল। পাছে সি থিয় হৈ, ইস্ৰা-1 ওই ৰণ নিমিত্তেৰি কহিল, সেই- অলৰ বেণ পা সৈবিলাক কললৈ| মুতে খেলাৰ খোৱাই পালেখৈ। তেতি বিই কলে, তহঁতে ট কৰি অৰ্থ বেহা ইয়েলে আৰু শলেয়াবিনাকে মধ্য- পাতিলৈ বাহিৰ ওই কিয় আদিক। ময়! সখি হৈ লৈ ৰে পাতিছিল। পাছে গানো এজন পলীয়া নহ আৰু তানো গলে নীমায় হাত অশোনাৰ বাৰে চৌল বনী মা। তাতে আপানবিলাকৰ থৈ, মৈণেৰ মলৈ লড়ি ৰৈ আপোনাৰ নিমিত্তে এটা ছিল; সি মোৰ এলে নামিকাকীক দ কলি। আৰু তে আবোক। সি যদি কাৰে সৈতে বৃষ্টি কি | সিবিলাক কত কথা হৈ থাকোতেই দেখা, মোক খ কৰে, তত আমি সকলো তইতৰ বন্দী। | গানিসী গলি নামেৰে পলীয় মহা- ব; কিন্তু যদি ময় তাক পায় কৰি তাকা | বীৰ পলীয়াৰি সৈন্যদেৰ পৰ যাক, তেন্তে তহঁত আমাৰ কী হৈ আমাৰ। দি হৈ আবি আগ্য ৰ খ বলে, আৰ ১• গোলাম কাম কৰবি। এই লেয়াই আৰু সমুদে তাক শুনিবলৈ পালে। কিন্তু ইত্ৰালৰ কলে, আমিষ ইত্ৰলেৰ সৈন্যকে দল লোকে সেই মানুষ দেখি, অতিশয় ইতিকিং rি; তীতে মোক এটা খাড়া কৰে তাৰ মধুৰ পৰা পলাত। আৰ » উলিয়াই দে, আমি দুয়ো নৃ কৰো। তেতিয়া | ৰেল লাকবিলাকে পলকে তে শ ঢৌল আৰু গোটইনায়েলে সেই পলেয়াৰ | অহা সে নাৰী দেখি সে নি নিয়ে তেনে কথা বলি, মিৰাশ হৈ অতিশয় - ইয়েল লিকিং কবিলৈ উ আলি; প্ৰান্ত হল। আৰু যি কোনোৰি , ৰইতাহিক ১২ দায়ু যিহূদাৰ বৈৎলেহমৰিী যিয় না। লৰ ধাৱন কবি, আ লগত আপনাৰ সেৰে সেই কাথীয়া পুৰ পুতেক আহিল; নীয়েকক বিয়া দিব, আৰ কালেৰ যাত সেই পুৰাঠোটা পুতেক; কালৰ দিনত সেই| তাৰ পিতৃশবিৰ কৰি। তেতিয়া দে পৰ অতি বড় আৰু লোকবিলাৰ মত অতি আপোনাৰ এত থিয় হৈ মানবিক বড় আছিল। যিচম ভিী আৰ পুLে সুধিলে, সেই পলোয়াটাধ কৰি বি মনে চেলৰ পাছে পাছে যুলৈ গৈলি; আৰু বালেৰ পৰ অপমান গল্প কৰি, তালৈ কি লৈ যোৱা তেওৰ তিন পুতেকৰ মাৰ বড়-{ মা ঘৰ। সেই পা তাৰ নাম ইলীয়ব, তাৰ পাৰটাৰ নাম ল কোল, ৰে, দিীৱ লৈকিক ১০ বীনাদব, আৰু তৃতীয়টোৰ নাম চা। মাইকি কৰি। তাতে লোবিলাকে সেই দায় সবাকৈ সৰু আছিল; আৰু ভাৰ একাইফ ফলে, বোলে, তালাটা- ১৫তি লেয় পাত লোৱা হৈছিল। কিন্তু| লৈ আৰু তাৰু কৰ। দেকলাকে দাদ চৌয় ওৰ প্য,বৈলমাপেৰ | সৈক কৰ্তা ভেৰো- যে সাৰ নিমিত্তে অহযোৱা কৰি ফিলি। ৰেক লীৰে তে খানি তেলে বৈ ১০ আৰু সেই গলেীয়া মানুহে চলিশ বিনলৈকে ফলে, অ কিন্তু আমি আবিলি। পল মত তিপুৱা আৰু গোধূলি বেলা ওচৰলৈ আহি সেই আম যেকেক কার বা নি আপোনাকে দেখা দি আছিল। • '। আলি। তোর আগেশয়ালি মনৰ ১০ সেই সময়ত বিয়ে আপোনার পুতেক আ নে; কিনা তা কেনা- ৰু কলে, তুমি আপোল কায়োহঁতলৈ আলি। তাতে দেকলে, লো কি শিবিরে এই এক পশল আৰু হোল! নিমো নমো পায়ে 3
