• বি। | (৭; -৮; ৪। . আমাক বেৰি ৰিব, আৰু পৃথিবীৰ সৰকাৰ বিশে, য় ৰ ছেনে কা কৰি; নাম লুঃ কৰিব; তাতে তোমায় মা অমৰ | ফৰ মাৰ এই উম বাণিীয়া জামা, নিমিতে তুমি কি কৰিব। তেতিয়া বিহোয়াই | দু ফেল , যা পাশ চেক বোধ যিহোৱাক কলে, উঠা, তুঃ তললৈ সৰকৰি। ৰি আকৃতিৰ একটা লোণ দেখি, লোভে ১১টাত কেলেই পড়ি আহইলে পাপ। মসইবোনলো; দেখা,সেইবোৰ মোৰ কৰিলে, ময় সিবিলাক আ ম মিয়টা ভিজা মনত পো আছে আৰু সেয়োৰৰ লম্বন কৰিলে; সিবিলাকে বৰ্জিত বৰ পৰাই লড়ে ৰুপে আছে। তাকে ঘিৰেই দূত কিছু ললে, চুৰো কৰিলে, শুনাও কৰিলে, আৰু পঠালত, সিবিলাকে তাৰ তাৰ কি আপোলাবিলাকৰ বস্তুৰ মতো তাক ৰাখিলে। গল; আৰ দেখা, সেই বহু ভাৰ ভাৰ তিত ১২ এই নিমিত্তে ইস্ৰায়েলৰ সন্তানবিলাকে শক্ত পোতা আছি, আৰু সেইবোৰৰ তলত পো বোৰৰ আগত থিয় হব নোৱাৰি শত্ৰুবোয়লো আছে। তেতিয়া সিবিলাকে তাৰ ভিতৰ পৰ পিচি দিয়ে, কিয়নো সিহঁত বৰ্ষিত হল; তোমা | সেইবাৰ লৈ যিহোৱাৰ আৰু ইস্ৰায়েল লোকে সেই বৰ্মিত বস্ত্ৰ বিনষ্ট কৰি আপোনা- নকলে সন্তানৰ ৰিলৈ আৰি যিহোৱাৰ আগত বিলকিৰ মাঝৰ পৰ দুৰ নকৰিলে, ময় তোমা- সেইবোৰু লে। পায়ে যিহোৱা আৰু ভেবে ১৩ লোকৰ লগত আৰু নেথাকিম। উঠা, লোক। সৈতে গোটেই ইয়েলে জেহেৰ সন্ধান সেই বিলাকক পবিত্ৰ কৰা; তুমি কোৱা, তোমালোকে। আখনক, আৰু যেইৰুণ, জামা, আৰু সেখ কালিৰ নিমিত্তে আপোনাবিলাকক পবিত্ৰ কৰা; | লিব, আৰু তাৰ পুতেক, মীয়ে, গৰু, বাঘ, কিয়নো ইস্ৰায়েলৰ ইশ, যিহোৱাই এই কথা মেৰ, আৰু তা আদি তাৰ সকলোকে লৈ, কৈছে, হে ইবয়েল, তোমাৰ মাকত বৰ্জিত বস্তু | আখেৰ উপত্যকালৈ আনিলে। পাছে যিহো- আছে; অপেনাবিলাকৰ মাঝ পৰা সেই চুৱাই কল, তুমি মামাক কিয় দুখ পেলাল? বৰ্জিত বহু দূৰ নামানে, তুমি আপোনাৰ আমি যিহোৱাই তোষাকে দুঃখত পেলাব। শত্ৰুবেৰৰ আগত থিয় হব নোৱাৰিবা। পাছে গোটেই ইয়েলে শিল দলিয়াই তাকৰ ১০ এতেকে ৰাতিপুৱাতে তোমালোকক অপোন। কৰিলে, আৰু সকলোকে সুইত পুড়িলে; আৰ আপোন ফৈদ অনুসাৰে অনা হব; তাতে, সকলোৰে ওপৰলৈ শিল দলিয়াই দলিয়াই, তাৰ চিঠিখেলেৰে যিহোৱাই যি ফৈদ ধৰি, সেই ওপৰত বড় দ’ম কৰিলে; শিলৰ সেই ’ ফৈদৰ এক এক গোী চাপি আহিব; অৰু। আজিলৈকে আছে। তাতে যিহোৱা আপোন যিহোৱাই যি গোক ধৰি, তাৰ এক এক প্ৰচণ্ড ক্ৰোধৰ পৰ চা হল। এই নিমিত্তে পৰিয়াল চাপি আবি; আৰু যিহোৱাই যি সেই ঠাই আখেৰ উপত্যকা বুলি অতিলৈকে পৰিয়ালক ববি, তাৰ এজন এজন পুৰুষ চাপি বিখ্যাত অজি। ১৫ আহিব। তাতে, বলিত বই লোৱা যি মন ধৰা পড়িব, তাক আৰু তাৰ সকলোকে দুই পোড় অয়ক হাত কৰি লোগ,' আৰু তাৰ ৰিমাণ। আশীৰ্বাদ নাৰু ও প্ৰাণ। যাব; কিয়নো সি যিহোৱাৰ নিয়মট লক্ষন কৰি, ইস্ৰায়েল, মাকত অজানৰ কর্ম করিলে। পাছে যিহোৱাই যিহোৱাক কলে, তুমি। ১৬ পা যিহোৱাই রাতিপুৱাতে, উঠি ইস্রা- ভয় নকৰিব। আৰু ব্যাকুল নহবা; সকলে, | মেক আপোন আপোন ফৈদ অনুসারে অনালে; যু লোকক লগত লোৱা, উঠা, অয়লৈ যায়। ১০ তাতে যিদ ফৈদ ধরা পড়িল। আৰু যিদার কর; দেখা, ময় অয়র রজাক, তার প্রয়া গোীবিলাক অনলত, জোহর গোষ্ঠী ধরা বিলাকক, তার নগর, আৰু তার দেশ তোমার | পড়িল; পুছি জেরার গোক পুরুষ অনুসারে। হাতত সোধাই নিশো। তুমি যিরীহে আৰু ১৮ অনলত, অশী ধরা পড়িল। পাত তার পরি ভার রালৈ যি পে করিলা, অয়লৈ আৰু তার যালয় এক এক পুরুষ অনা বলত, যিদা ফৈদৰ | বজালৈকো যে রুপে করিব, কেৱল তার অরহর পরিপাতি, অৰীৰ নাতি কর্মীর পুতেক। এব্য আৰু পৰু তোমালোকে আপোনাবিলাক ১৯ আখন ধরা পড়িল। তেতিয়া যিহোৱাই| নিমিত্তে ই করি লা; তুমি নগরর বিরুন অখনক কলে, বোপা, বিনয় করো, তুমি ইত্ৰা তার পাছফালে এদল সৈন্য সুকুৱাই রাখি। সেলর পর যিহোৱাৰ মহিমা স্বীকার করা,আৰু | ৩ তেতিয়া যিহোৱা আৰু সকলো যুমার পুরু তে আগত লৈ কঢ়িা, আৰু তুমি কি করিলা, অয়লৈ যাবলৈ উঠিল, আৰু যিহোচুৱাই কি • মোক কোৱা, মোর পর তাক নুলুকুৱাব। তাতে হাজার বলয়ান বীরপুরুষ বাঢ়ি লৈ, রাতিয়ে আখনে উৰ বি যিহোচুৱাৰু কলে পেইসিবিলাকক পঠাই দিলে। আৰু তে সিবিলাক ময় ইত্যায়িল, ইশ, যিহোৱার অফিতে পাপ এই আ রিলে, দেখ, তোমালোক নগর 290
