৬; ১৬-৭; ৪।] যিহে। সেই একে ৰুপেইনগৰ দৰি কৰিলে; কেৱল। • মগৰ মিণি কৰি, লি যিহোবাৰ সাতে সেই বিমানে নগৰখন' সবাৰ প্ৰতি শাপ:ক; লিলি স্থাপন কৰি - ১০লি। পাছে সপ্তম বৰত ৰোতিবিলাকে পে বড় পুতেকক, আৰু তাৰ 'দুয়া গাই শিবালত, বিহোৱাইলোবিলাকৰু ফলে, | দ ল সৰু পুতেকক দিব। এই ৰুপ যিহোৱা তোমালোকে মহানি ক; কিয়নো যিহোৱাই বিগ বগত ছিল, আৰু তে ৰ যন ১৭ তোমালোকক মগধন দিলে। কিন্তু মগৰ আঁকি নোই দেশব্যাপি গল। .. তাৰ ভিতৰত থকা সকলোৱেইযিহোৱাৰ উদ্দেশে বতি ব; কেৱল ৰাহব বেশ্যা, আৰু তাইৰ . অয় আগত ত্ৰায়েল ঘটা। অথম যে যত তাইৰ লগত থকা আটাই লোকীয়াই • আৰু তাৰ ও। থাকি; কিয়নো আমি পঠোৱা মৃত কেমিক কিন্তু ইস্ৰায়েলৰ সন্তানবিলাকে বলিষ্ঠ ১৮ ভাই লুকুৱাই ৰাখিছিল। তোমালোকে সেই বৰ বিষয়ে অপৰাধ কৰিলে; কিয়নো বৰ্জিত বৰ পৰ আপোনাবিলাকক সাৱধানে বিয়া ফৈদৰ অেৰহৰ পৰিমাতি, জব্দীৰ নাতি, ৰাখিব; নহলে তাক বৰ্ণিত কৰাৰ পানে কৰি পুতেক আনে বৰ্জিত বৰ কিছু নিলে; বতি বৰ কিছু বলে, তোমালোকে ইয়েলৰ তাতে ইস্ৰায়েলৰ সন্তামবিলাকৰ ওপৰত যিহো- ছাউনিতে বহি কৰি দুখত পেলাব। বী ক্ৰোধ অলি উঠিল। ১৯ সদায় ৰূপ আৰু সোণ, আৰু পিতল ও লোহাৰ। ইয়াৰ ভিতৰত যিহোৱাই যিৰীহেৰ পৰ। পাত্ৰবোৰ যিহোৱাৰ উদ্দেশে পবিত্ৰ হব; সেই বৈ-এলৰ পূবফালে থকা, বৈং আনৰ ওচয় • বোৰক যিহোৱাৰ উড়াললৈ অনা হব। তেতিয়া অয়লৈ মানুহ পঠাই কলে, তোমালোকে উঠি লোকবিলাকে ধ্বনি কৰিলে, আৰু পুৰোহিত গৈ, ওপতে দেশৰ বুবিচাৰ লৈ আহগৈ; বিলাকে শিবালে; শিৰ শবদ শুনি লোক তাতে উটি সিবিলাকে অয়ৰ বুবিচাৰ ললেগৈ। বিলাকেমনি কৰিলে; তাতে নগৰৰ গড় পড়ি ৩ পাছে সিবিলাকে যিহোৱাৰ গুৰিলৈ উলটি মাদৰে সমান লত, প্ৰতিজন লোকে অপেনাৰ। আমি কলে, তালৈ আটাইবোৰ মানুহ যাব মুখৰ পোনে পোনে উঠি গৈ নগৰত সোমাল, মেলাগে; দুই বা তিনি হালায়মান লোকে ২১ আৰু সিবিলাকে নগৰ হাত' কৰি ললে। পাছে উঠি গৈ অয়ক পৰাজয় কৰোক; তালৈ আটাই শিবিলাকে নগৰৰ মা, তিত, লয়, বুড়া, আৰু বোৰ মানুহক পঠাই কষ্ট দিব নেলাগে; কিয়নো গৰু, যেৰ, গাধ আদি সকলোকে তৰোৱলৰ | সিহঁত অলপ মাথোন। এই হেতুকে লোক বাৰেৰে নিঃশেষে বিনষ্ট কৰিলে। কিন্তু পুতে বিলাকৰ মবিৰ পৰ তিনি জামান লোক দেশৰ বুবিচাৰ লোৱা মানুহ দুজনক যিহো সেই ঠাইলৈ উঠি গল; কিন্তু সিবিলাক অয়ৰ চুৱাই কলে, তোমালোকে সে বেশ্যাৰ ঘৰত | ৫ মানুহবিলাকৰ অগিৰ পৰ পলাল। আৰ অয়ৰ সেমাই, ভিৰুতা অনীৰ আগত তোমালোকে। মানুহবিলাকে সিবিলাকৰ ছয়ত্ৰিশ জনুমান শপথ কৰাৰ দৰে তাইক আৰু তাইৰ সকলোকে লোকক মাৰিলে, আৰু সিহঁতে নগৰৰ দুৱাৰ উলিয়াই অনাগৈ। তেতিয়া সেই ডেকা চোৰাং আগৰ পৰ চবাৰীমলৈকে খেদি নিলে, আৰু চোৱা দুজনে সোমাই গৈ ৰাহক আৰু করি নামি যোৱা বাটত সিবিলাকক প্রহার করিলে; বাপেক, মাক আৰু ভাই ককাই আদি করি তাতে লোকবিলাকর হৃদয় জয়ত পমি পানী তাইৰ সম্পৰ্কীয় সকলোকে, আৰু আটাই জাতি | ৬ যেন হল। তেতিয়া যিহোৱাই আৰু ইয়েলর কুটুক উলিয়াই আনি, ইত্ৰায়েলর ছাউনির বু লোকবিলাকে আপোন আপোন কাপড় ২০ বাহিরত থলে। তার পাছে লোকবিলাকে মগর ফালি, যিহোৱাৰ চকৰ আগত তললৈ মুখ আৰু তাৰ ভিতৰত থকা সকলোকে জুইরে পুড়ি করি সালৈকে মাটীত পড়ি থাকিল, আৰু ত করিলে; কেৱল প আৰুসোৰ, আৰু পিল। আপোনি আপোন সুরত ধূলি চটিয়ালে। পাছে ও লোহার পাত্ৰবোৰ যিহোৱাৰ গৃহৰ উড়ালত। যিহোৱাই কলে, হায় হায়, হে প্রভু যিহোৱা, ২৫ বলে। কিন্তু যিহোৱাই রাব বৈশাকি, আৰু আমাক বিনষ্ট করার অর্থে ইমমরীয়াবিলকির তাই বাপের বংশক, আৰু তাইৰ সকলোকেহাতত আমাক সোধাই দিবলৈ, তুমি কেলেই মীয়াই রাখিলে; তাই আজিলৈকে ইস্রায়েলর | এই লোকবিলাকক যান পার করি আনিলা; যাবলি কৰিছে; কিয়নো, পুতে বিরহের আমি কান্ত হৈ যমৰ সিপাৰে থকা হলেই বিচার লৈ আহিবলৈ যিহোৱা পঠোৱা] ৮ কেনে ভাল আহিল! ৫ এতে, ইয়েলে • কোনক তাই লকুৱাই ৰাখিছিল। সেই আপনি শত্রুবোয়লৈ পিঠি দিয়াত, এতিয়া সাত যিহোৱাই শপথ করি লোকবিলাককাময় কি কম। কিয়নো নাৰীয়া আদি এই লে, যি কোনোৱে উটি পুনরায় এই বিরহো দেশনিবাসী আটাই লোকে এই কথা শুনি '219
