আতিক। [১৪;২৩-১৬;।। ২৩ কৈছো, ময় তোমাৰ একোকে, এতে কি, এগছ। কবি, আৰু সিহঁতে চাৰি শ বছৰলৈকে সূতা, বা তাৰ ড়ীকে নলও; নহলে তুমি | সিবিলাক নিকাৰ ডুবি, ইয়াক নিয়ে ২৪ ক্য, ময়তে অব্ৰামক চহকী কৰিলো। কেৱল | ১৪ জানি।কিন্তু সিবিলাকে যি জাতিৰ বন্দী- মোৰ তেকাবিলকে যি খাল খালেই, আৰু | কাম কৰিব, ময় সেই জাতিৰেই শোধবিচাৰ মোৰ লগত যোৱা যি অলে, ইকোল, আৰু কৰিম। পাছে সিবিলাক অধিক সম্পত্তিৰে মমি, ইবিলাকে হলে আপোনাৰ ভাগ লওক। | সৈতে বাহিৰ হব। কিন্তু তুমি কুশলে তোমাৰ | ওপৰপিতৃবিলাকৰ ওচৰলৈ যাব; অতি বৃদ্ধ অ্যামে সৈতে ঈশ্বৰেৰ নিয়ম। | ১৬ অবত তোমাক মৈদাম দিয়া হব। পাছে ১৫,
- এইবিলাক ঘটনাৰ পাছে, দৰ্শনত অব্ৰা- চতুৰ্থ পুৰুষত সিবিলাকে এই দেশলৈ উলটি
৬ মলৈ যিহোৱাৰ বাক্য আহিল, বেলে, আহিব; কিয়নো ইমোৰীয়াহঁত্ত অপৰা হে অব্ৰাম, তমি ম নকৰিবা; ময়েই তোমাৰ। ১৭ এতিয়ালৈকে সম্পূৰ্ণ নৌ হয়। পাছে বেলি মা ২ ঢাল আৰু মহাপুৰষ্কাৰপ হৈছে। তাতে গৈ আৰ হলত, দেখ, ৱিময় চুল আৰু মলি অব্ৰামে কলে, হে প্ৰভু যিহোৱা, ময় অপুত্ৰক | থকা আৰিয়া ওলাই, সেই দোডোখৰীয়া শৰীৰ হৈ ফুৰিছে, আৰু দমেচকীয়া ইলীয়েৰহে| ১৮ মাঝেদি চলি, গল। সেই দিনাই যিহোৱাই মোৰ ঘৰৰ উত্তৰাধিকাৰী হৈছে, এনে মূলত | অৱমে সৈতে এটা নিয়ম স্থিৰ কৰি কলে, ময় ও তুমি মোক কি দিব? পাছে অব্ৰামে আকৌ. মিচৰ জুৰীৰ পৰ। ফৰাং মহানদীলৈকে, এই কলে, দেখ, তুমি মোক সন্তান নিদিলা; তাতে ১৯ দেশ অৰ্থাৎ কেনীয়, কনিলীয়া, কমেনীয়, চোৱা, মোৰ ঘৰ-পা এনহে মোৰ উত্তৰ- ২১ হিৰীয়া, পৰিক্ৰীয়া, ৰফায়ীয়া, ইমোৰীয়, ও ধিকাৰী হৰ। তেতিয়া দেখা, যিহোৱাৰ বাক্য | কনীয়া, গিৰ্গচীয়া, আৰু যিবুচীয়াংতৰ দেশ তেওঁলৈ আহিল, বেলে, সি তোমাৰ উত্তৰাধি ময় তোমাৰ বংশক দিম। কাৰী নহব; কিন্তু তোমাৰ ঔসত জমা নহে মেয়ে। ও তোমাৰ উত্তৰাধিকাৰী হ। পাছে তেও অব্ৰা- মক বাহিৰলৈ নি কলে, তুমি আকাশলৈ চোৱা; অমিৰ ভাৰ্য্য চাৰীয়ে তেওঁলৈ সন্তান যদি তবিলাক গণিব পৰা, তেন্তে গণ; প্ৰণৱ কৰা নাছিল; আৰু হাগাৰ নামেৰ তেওঁ আকৌ অব্ৰামক কলে, এই ৰূপে তোমাৰ | ২ চাৰীৰ এজনী মিচীয়া বেটী আছিল। তাতে ৬ বংশও হব। তেতিয়া তেওঁ যিহোৱাত বিশ্বাস। চাৰীয়ে অব্ৰামক কলে, দেখা, সন্তান প্ৰস কৰিলত, যিহোৱাই তাকেই তেওঁৰ পক্ষে ধাৰ্মি নকবিৰ নিমিত্তে, যিহোৱাইমোকষ্য কৰিলে; • কতা বুলি গণনা কৰিলে। পাছে যিহোৱাই ময় মিনতি কৰো, তুমি মোৰ বেতগমন কৰা; তেওঁক কলে, যি জনাই তোমাৰ অধিকাৰ অৰ্থে তাতে কিনি ময় তাই ৰায় সন্তান পাম। এই দেশ দিবলৈ, কলদীয়াৰ সু নখয়ৰ পৰ তেতিয়া অব্ৰামে চাৰীৰ কথাতে মাড়ি হল। তোমাক উলিয়াই আনিলে, সেই যিহোৱা। তাতে, অমে কান দেশত নিৰস কাৰ দহ ৮ ময়েই। তেতিয়া তেওঁ কলে, হে প্রভু যিহোৱ,। বছর মুরত, অমির ভাৰ্যা চাৰীয়ে আপোন ময় যে ইয়ার অধিকারী হয়, তাক কিহর রায় বেটা মিচরীয় গায়ক নি, তেওঁর বামী অমর ৯মনিম। তাতে যিহোৱাই তেওঁক কলে, তুমি। ও ভিরুতা কৰি দিলে। পা আমে হাগার এনী তিনি বছৰীয়া ভেরা গরু, এনী তিনি। • গমন করিল, তাই গাৱা হল; তাতে তাই . বছৰীয়া ঘাগলী, এটা তিনি হীয়া মই মে। নিজকে গৱিতী হোৱা জানি, আপোন অধি- এগি, এটা কপৌ, আৰু এটা পার পোৱালি | কারিণী আপোনার অগিনী যেন দেখিলে। ১০ মলৈ আনা। তেতিয়া তেওঁ সেই সৰুলোকে। ৫ তেতিয় চারীয়ে অৱমিক কলে, মোল করা এই আনি, সেইবোরক দফাল ফালকৈ কাটি, | অন্যায়র নিমিত্তে তুমি দায়ী; ময়েই আপোন ইফালৰ আগত সিকাল এলে; কিন্তু চরাইবোর | বেটীক তোমার বুকত দিলো; কিন্তু তাই এতিয়া ১১ হলে দুফাল দুফাল নৰিলে। পাছে হিংসৰু নিজকে গর্বিতী হোৱা আনি মোকেই হেয়ান পীবের সেই মরা পৰিলাৰ ওপৰত পড়ি কৰিছে; সিহোৱাই মোৰ আৰু তোমার লো- ১২ লত, অব্রামে সেইবোৰক খেদাই দিলে। শাহে ৬ বিচার করোক। তাতে অৱমে চারীক করে, বেলি মার যোৱা সময়ত, মুমির দোর্থের দেখা, তোমার বেটা তোমার হাততেই; একে ঠাপনি আহিল; আৰু দেখ, আল আৰু | | যিহকে ভাল দেখা, তাকে তাইলৈ কর।তেতি ১৩ মহা-অকাৰত তেও মগ্ন হল। তেতিয়া তেও। চারীমে গিরক দুঃখ দিবলৈ ধৰিলত, তাই অব্রামক কলে, তোমার সনবিলাকে যে পর| ওরে পৱ পলাগল। পায়ে, যিহোৱাৰ সতে . দেশত প্রবাসী হৈ থাকি সিং, বীকাম | অরণ্যর মাত এটা অলর দুমুর ফয়জ, অবৎ
