আলিক। [১; ৩ ১৩; ১১। আশীৰ্বাদ কৰি তোমাৰ নাম খ্যাতিমত কৰিম; | কৰলে, যিহোৱাইয়েৰ আৰু তেৰ পৰিয়া- ৩ তাতে তুমি আশীৰ্বাদৰ আহবা। যিৰিলাকে| ১৮ মহাশ ঘটালে। তাতে ৰৌণে অৱমিক তোমাক আৰ্বাদ কৰে, সিবিলাকক ময় আশ-L,মহি কলে, তুমি মোলৈ এইটা কি কাম ৰ্ব্বাদ কৰিম, আৰু তোমাক যি কোনোৱে | বলিএও যে তোমাৰ ভা, তাক মোক দিয়ে, তাক ময় শাও দিম; আৰু তোমাতেই| ১৯ কিয় নকল? এক তোমাৰ অনী বুলিলেই পথিবীৰ সমুদায় গোয়ে আশীৰ্বাদ পাব।] কৈছিলা? সেই কাৰণেহে ময় এক বিয়া ০ পায়ে অৱমে যিহোৱা বাকা অনুসাৰে যাত্ৰা | কৰিবলৈ আনিছিলো। এতিয়া দেখা, তোমাৰ কৰিলে, আৰু ললাটো তেওঁৰ লগত গ। ৰণ|• ভাৰ্যা এইয়া, লৈ যোৱা। এই বুলি কৈ, নগৰৰ পৰ। যোৱা কালত, আমৰ পয়সৰ | ফৰৌণে অত্ৰামৰ বিষয়ে লোকবিলাকক অঞ্চ ৫ বছৰ বয়স আছিল। কনান দেশলৈ যাব দিলে; তাতে সিবিলাকে সৰ্বৰে সৈতে.কে অৰ্থে, আমে আপোন ভাৰ্যা চাৰীক, আৰু আৰু তে তাকে আগ বঢ়াই থলেগৈ। হতি পুতেক লোটক, আৰ অপেনাবিলা- কৰ উপাতি সকলো ধন, সম্পতি, অৰু সেট পৰা অব্ৰা পৃথক বলা। হাৰণত পোৱা সকলো মানুহক লৈ যাত্ৰা | পাছে অব্ৰামে সৰ্বৰে সৈতে তেৰ কৰিলে; পাছে সিৰিলাকে কান দেশ পালেগৈ। ভাৰ্যাক আৰু লোটকে লগত লৈ, মিচৰ ৩ আৰু অৱমে সেই দেশৰ মাঝেদি চিখিম। দেশৰ পৰ। কনান দেশৰ দৰি অঞ্চললৈ গল। . নামেৰে ঠাইলৈ গৈ, মোৰিৰ এলেন গছজোপাৰ | ২ অব্ৰাম পৰ জাক অৰু সোণ পেৰেও অতিশয় ওচৰ পালে। সেই কলিত কনীয়াৰিলাক সেই| চহকী আছিল। পাছে তেও দণি অঞ্চলৰ পৰ দেশত আছিল। পাছে যিহোৱাই আমক যাত্ৰা কৰি কৰি, বৈ-এলত, অৰ্থাৎ বৈৎ-এল আৰু দৰ্শন দি কলে, তোমাৰ বংশকেই ময় এই দেশ | অয়ৰ মাঝত পূৰ্বে যি ঠাইত তেওঁৰ তা আছিল, দিম তাতে তেওঁ অপোনাকে দৰ্শন দিয়া | প্ৰথমে নিৰ্মাণ কৰা যজ্ঞবেদিৰ সেই ঠাইত | যিহোৱালৈ, সেই ঠাইতে এটা বেদি নিৰ্মাণ। উপস্থিত হল; আৰ তাতে অৱা কৰিলে। পাছে তেও সেই ঠাই এড়ি, বৈ-এল। নামেৰে প্ৰাৰ্থনা কৰিলে। আৰ অমৰ লগত ( খৰৰ গৃহ) পূবালয় পৰ্বতটো পাই, | যোৱা যি লোট, তেওঁৰে মেৰ, ছাগ; আৰু গৰুৰ বৈৎ-এক পশ্চিম, আৰু আয় কৰি, তাতে | ৬ জাক, আৰু তাৰ আছিল। এই নিমিতে সিবিলাক আপোনাৰ ভাষ্য অৰিলে; সই ঠাইত। | দুষন একে ঠাইতে থাকিবলৈ দেশে নৃবিলে; তেওঁ যিহোৱালৈ এটা যদি নিৰ্মাণ, কিয়নো সিবিলাক সপৰি ইমান অধিক ৯ যিহোৱায় আমেৰে প্ৰাৰ্থনা কৰিলে। তাৰ পাছে আছিল, যে, সিবিলাক একেলগে থাকিব নোৱা অ্যাফেযে কমে দৰি অঞ্চলকেৰিল।{ ৭ হল। অমৰ পৰীয়া আৰু লোটৰ পৰ- ১০ পাছে লেই দেশত অফিল হল; আৰুকাল | ৰকীয়া এই উভয়ৰ মাঝত বিবাদ লি; আৰু অতিশয়লে বৃটি হৈ যোৱাত, আমে মিচৰ | সেই কালত কনানীয়া আৰু পৰিণীয়বিলাক ১১ দেশত ৰাস কৰিবলৈ নামি গল। তেওঁ নিচ | সেই দেশত নিবাস করিছিল। তাতে অব্রামে জেশত লামাবলৈ ধরতে, কাপোনা | লোটক কলে, মিনতি করিহে, মমরে তোমারে চারীক কলে, দেখ, তুমি যে সুরী গিতা, | মাঝি,, আৰু মোর পরকীয়া ও তোমার পশু- ২ তাক ময় মানো। এই কারণে নিরীয়াবিকে রীয়ার মাঝত বিবাদ নহওক; কিয়নো আমি তোমাক দেখি, তুমি মোর বা বুলি,মাক। পরস্পরতি। তোমার অগিত মানে গো- ১৩ বধ করি তোমাক জীয়াই ৰাখিব। মিছিল, ধন দেশ নাই। ময় বিনয় করি, তুমি মোর তোমার রায় মোর মল, আৰু তোমার পরা পৃথক হোৱা; তুমি যদি বাঁহাতে যোৱা, পরাই মোর প্রাণ রক্ষা পড়ি নিমিষে, তুষি | ময় সোহাতে যাম; না। তুমি শোহাতে ১৪ ময় তেওর নীয়েক, এই বুলি কৰা। পাছে! ১ গলে, ময় হাতে খাম। তেতিয়া লোন অব্রাম মিচৰত সোমালত, মিরীয়াবিলা সেই নদীর পারে গোখেন সমথললৈ চকু তুলি ১৫ তিতাক পরমসুন্দরী দেখিলে। আর রৌণর চাই দেখিলে, যে, চোৱলৈকে গোখনেই পাত্ৰমীবিলাকে তেওঁক দেখি, রর আগত পানীর সুচল, মিচৰ দেশৰ নিচিনা, আৰু তেওঁক গলাগিলে; তাতে সেই তিতাক ফরৌণর যিহোৱাৰ নিৰ সদৃশ; যিহোৱাই চদোষ ১৬ ঘৰলৈ নিয়া হল। আৰু তেও কারণে, তে। আৰু মোরা নগর বিনষ্ট করার পূর্বে এই
- আমলৈ ভাল ব্যৱহার করলে; তাতে তেওঁ ১মল সৈইপ আছিল। তাতে লো খনির
মের, গি, গরু, গণ, বী, বেগ, গাখী, অ| গোটইখন সমহল আপোনালৈ মনোনীত করি, ১৭ উল্টো পালে। কিন্তু অব্রাম। চারীর। পূবন যাত্রা করিলে; এই লেসিথিলাকে 10 • •
