১ই
ৰামায়ণ ।
কৈয়া ৰাম বুলিয়া মাতত নীয়কৰি ।
রাহ্মণৰ চিহ্ন যন্ত্রস্ত। আছা ধৰি ।
কম্রিয় লক্ষণ হাতে আছে ধমুখান ।
পৰম নিৰ্ধৱ দয়। নাহি অণুমান ।
পিতৃৰ বচনে কাটি আছয় মাতৃক।
হেন জনে আন ক কৰিৰে দয়া কি ক।
শিৰে জটাভাৰ গলে কদ্ৰাক্ষৰ মালা ।
কটিত বাকলি বস্ত্ৰ কুশৰ মেখল। ॥
ঝ ক বাক দা শোভা কৰে গোফ দাড়ি ।
গ।ৱে মল পঙ্ক বনবাসী রূপ ধাৰী ।
ছাতে মালা ধৰিয়। জপ সৰ্ব্বক্ষণ ।
উ ফৰ স্ত ক্ৰোধত দেখিবে যম যেন ॥
জব চালি কপালৰ গঠি শিহৰাই ।
দশন চোবায়া কোপে মাত ও শেহাই ॥
গৰ্জিৰে লাগিল। অতি নিষ্ঠ, ৰ বচনে।
জামাৰ গুৰুৰ ধনু ভাঙ্গিল কমনে ॥
বামহাতে ধৰি ঘোৰতৰ ধনুখান ।
পৃথিৱীৰ ক্ষত্ৰি মাৰি কৰিলে। নিজাণ ॥
ক্ষত্ৰি হুয়া কোন বীৰ পুনৰপি আইল ।
জানিলো সিজনে মোৰ বাইক নাপাইল ।
মোৰ কথ। শুনি ক্ষত্ৰি নাম কোন ধৰে।
হেনমত ভয় সিতো সাসক ন কৰে ।
এবে কেন জনে মোক নগণে মনত ।
এতিক্ষণ থিৰ হৌক মোহোৰ আগত ।
ৰৌদ্ৰে বৰষণে আতি পৰিয়া আছয় ।
- খন্দা ধনুক ভাঙ্গি মুনিহ কহয় ॥
অ।জি যেবে জীৱ লৈয়া যায় মোৰ আগে । তেবে গৈয়া বীৰ ত্ব কহোক যত লাগে ॥
