মুনিগণ মনে বিবামিত্র মাৰি। পূর্ণ। দিয়া সাং কৰিলা হৰিবি । আমি বিসমিয়া পাচে দক্ষিণা কৰিলা। ম লণক সৰে পানীৰ দিল। বিশ্বামিত্র মুনিৰহৰি আছি মন। পৰমায় ভােজন কৰাই মুনিগণ। দানে মানে সমন্তৰে মন সন্তোষিরা। সুবৰ্ণ ৰ বৰ গায়ে পায়ে দিল। তৈল মা মুনিগৰ নিৰৱৰ। মনে চলি গৈলা আপােনাৰ ৰ। ৰামৰ প্ৰসাদে বিশ্বমিত্র মুনি। যজ্ঞ না কৰি তৈলা হৰিৰ ৰিন্তৰ। হাতে লুণ্ডিধুণ্ডিতি দুই গাৰে। আশীর্বাদ কৰি বুলি ৰহ ভাৱে তুমি নাৰায়ণ দে নারি না। তুমি যে বৰ ফলত ভগৱন্ত । তুমিলে আপুনি ধর্ষক । জানি সপিলে ভাত। তুমিসে কেবল সত্য বােল। পৰমার্থ। ভােমাৰ প্ৰাৰে ৰা গৈশােহো কৃথ। তোমত বিনাই আন গবে ব্যৱহাৰ। ধৰ্ম্ম এবৰ্তাইৰে অতি তৈলা সৱতাৰ। আপুনি আচৰ ধৰ্ম্ম মনুষ্য নয়। তােমাক ঈশ্বৰ বুলি হোে নানয়। যােগবলে ছ দুয়া আছ। মহাশয়। ব্যৱহাৰ পালিৰাৰু আমাৰ সাগর। ব ৰক্ষা কৰি হিত কৰি আমাক। উচিত প্রমাণ পাবে কি নিবে। তােমাক।
