10 মূল কথা। অধ্যায়, পিঠি। ১৪ ১৯৪ শিষ্যৰ ভৰি ধুউৱা, আৰু উপদেশ দিয়া যীশু এ অপোনাৰ শিষ্যবিলাকক সান্তনা কৰা কথা , লতা পনিয়ালৰ দৃষ্টান্ত কৰি শিষ্যবিলাকক উপদেশ দিয়া খ্ৰীষ্ট পিতৃৰ ঠাইলৈ যোৱা, আৰু সান্তনা কতো অহাৰ কথা আপোনাৰ আৰু শিষ্যবিলাকৰ নিমিত্তে খ্ৰীষ্টৰ প্ৰাৰ্থনা যীশুক ধৰ। অৰু পিলাতৰ অগিলৈ তেওঁক নিয়াৰ কথা যীশুক পেৰেঙ্গণিত বধ কৰাৰ কথা যীশুৰ উত্থান, আৰু শিষ্যবিলাকক দৰ্শন দিয়া প্ৰভুএ দৰ্শন দি শিষ্যবিলাকে সৈতে ভোজন কৰা ১৭ ২ ০ ০১ ১০ 3 ২০ ২৬ ২১ ২০৮ 8 + ২১ 9 ২১ V পাচনিবিলাকে কৰা কৰ্ম। খ্ৰীষ্টে স্বৰ্গলৈ উঠা, অৰুি মাথিয়াক পাচনিৰ লগত লিখাৰ কথা পবিত্ৰ আত্মা প্ৰকাশ ৰূপে অহা, অৰুি পিতৰে উপদেশ দিয়া ২ খোৰা মানুহক স্বস্থ কৰা, আৰু পিতৰৰ উপদেশ পিতৰ অৰুি য়োহানক ধৰ, অৰু শিষ্যবিলাকৰ প্ৰাৰ্থনা হনানিয়া আৰু চাফিৰাৰ মৃত্যু, অৰুি পাঁচনিক বন্দীশালত থোৱা ৫ সাত জন সেৱকক নিযোজন কৰা, আৰু স্তিফনিক ধৰা কথা ন্তিফানে উত্তৰ দিয়া, অৰুি তেওঁক বধ কৰাৰ কথা চোমিৰেণ নগৰত ফিলিপে কীৰ্তন কৰা, অৰু নপুংসকক বুৰ দিও। চৌলৰ মন পালটোৱা, আৰু পিতৰে কৰা অশ্চিৰিত কম কৰ্ণিলিয় আৰু পিতক দৰ্শন দিয়া, অৰু বিদেশী লোকে বুৰ পোৱা বিদেশী লোকে খ্ৰীস্টীয়ান মণ্ডলীত সোমোবাৰ কথা পিতৰক বন্দীশালত থোৱা, আৰু হেৰোদৰ মৰণ পৌল আৰু বৰ্ণবাই কুপ্ৰ, পাম ফুলিয়া, আৰু পিচি দিয়া দেশত কীৰ্তন কৰা। লু। নগৰত খোৰাক সুস্থ কৰা, অৰু পেলিক শিল মৰা চৰ্মছেদনৰ কথাত বাদ বিচাৰ, অৰু তাৰ কাৰণে পত্ৰ লিখ। ফিলিপি নগৰত লুদিয়া অ িবন্দীশালৰ ৰখিয়াই মন পলিটোয়া পৌলে থেচলনিকি, বেয়া, তা তাথিনি নগৰলৈ যোৱা ২৩৩ ১৪ ২৪১ ২২১ ২ ৪১
