মুল কথা। ১২৮ ১৩৪ ১৪ ১৩৮ 89 ১৪২ তাধ্যায়, পিঠি। কপট, লোভ, এলাহ আদ ত্যাগ কৰাৰ উপদেশ লোভ কৰাৰ দৃষ্টান্ত, আৰু আন আন উপদেশ বিফল ডিমৰুৰ পটন্তব, দূলীক স্বস্থ কৰ, তাৰু পাপাক উদগোৱা ১৩ জলন্ধৰীয়াক স্বস্থ কৰা, অৰু মহ1 ভোজৰ পটৰ হেৰোৱা মেৰ, হেৰোৱা ধন, আৰু বন বয় বৰৰ পটন্তৰ অন্যায় কৰা ঘৰ গিৰি, ধনৱন্ত তাৰু কৰি দৃষ্টান্ত শিষ্যক উপদেশ দিয়া, বুঠিয়াক সুস্থ কব, আৰু ঈশ্বৰ ৰাজ্যৰ কথ7 প্ৰাৰ্থনা কৰা কথা, ধনবন্ত অধিকাৰ, তাৰু কণাক সুস্থ কৰা জাখিয়ৰ কথা, দহ মিনা অথাৎ দহ ত হৃ সেৰ ৰূপ, আৰু মন্দিৰলৈ যে'। পনিয়ালৰ খেতি, পোৰোহিত, চিদকি, অৰু ত ধ্যাপক- বিলাকক উত্তৰ দিয়া দুখিয়া বাৰীএ দান দিয়া, আৰু মন্দিৰৰ বিনাশৰ কথা প্ৰভুৰ শেষ ভোজ, উপদেশ দিয়া, আৰু তেওঁক ধৰি অপ- মান কৰ যীশুক পেৰেঙ্গণিত বধ কৰা কথা যীশুৰ পুনৰ উঠান, আৰু বাটত যোৱা শিষ্যক দৰ্শন দিয়া Sb ১৪৪ ২০ ১৪৮ ১৫৬ ২৪ ১৬৪ O ১৬১ 8 ১৭০ ৰোহানে লিখা শুভবাৰ্তা। খ্ৰীষ্ট অৱতাৰ হোৱা, ৰোহানে কীত্তন, আৰু শিষ্য কৰাৰ কথা ১ যীশুৰ প্ৰথম আশ্চৰিত কৰ্ম, অৰু মন্দিৰক শুচি কৰা নিকদিমে সোধা কথা, আৰু য়োহান প্ৰমাণ চোমিৰোণী তিৰোতাৰ কথা, আৰু নৰিয়াক স্বস্থ কৰা বৈথিদা পুখুৰীত ৰুগীয়াক সুস্থ কৰা, আৰু অনেক উপদেশ পাঁচ হেজাৰ মানুহক খুউৱা, আৰু জীৱনৰ তাহৰৰ কথা যীশু এ মন্দিৰত উপদেশ দিয়া ব্যভিচাৰ কৰা তিৰোতা, আৰু য়িহুদীবিলাকক দোষ দিয়। ওপজাৰে কণা মানুহক চকু দিয়া খ্ৰীষ্ট মেৰৰ সজ ৰখিয়া, আৰু অনন্ত অয়ষ দিওঁত। লাজা মৈদামৰ পৰা তুলি জওৱাৰ কথা মাশুক তেল বাকি দিয়া, আৰু তেওঁ মন্দিৰলৈ যোৱা ১৭৩ or ১৭১ ১৮ ৪ >> ১'১
