মাৰ্ক। তেঁওক অনি, ২৩ গন্ধ ৰসেৰে মিহ লি হোতা। লতা পনিয়ালৰ ৰস খাব- লৈ দিলে, কিন্তু তেও তাক ললে। ২৪ পচে তেওঁক পেৰেঙ্গনিত তুলিলে, আৰু তেঁওৰ কাপৰ ভাগ কৰি, গাই পতি কি পাব, তাক জানিবলৈ কাপ- বৰ ওপৰত গুটি বুজাই বটা কৰিলে। ২৫ জি সময়ত সিহঁতে তেঁওক পেতেঙ্গ- নিত তুলিলে, তেতিয়া এপৰ বেলি হল। ২৬ আৰু এই য়িহুদিবিলাকৰ বজা, এনে দোসৰ কাকত তেঁওৰ ওপৰত লিখা আচিল। ২৭ আৰু তেঁওৰ সে। ফালে এজন, বঁাও ফালে এজন, এই ৰুপে দুই ডকাইতক তেঁওৰ লগত পেৰেঙ্গনিত তুলি মাৰিলে। ২৮ তাতে তেঁওক অপৰাধিবিলাকৰ লগত লিখা হল, এই সাস্ত্ৰৰ বচন সিধি হল। ২৯ পাচে অহা জোআ বাটৰুআই মুৰ জোকাৰি জোকাৰি নিন্দা কৰি বুলিলে, ঐ মন্দিক ভাঙ্গেতি আৰু তিন দিনত সাৰ্জেটো, ৩০ অপো- নাক ৰখ্যা কৰি পেৰেঙ্গনিৰ পৰা নাম। আৰু প্ৰধান পোৰাহিত- বিলাকেও অধ্যাপকবোৰে সৈতে বিগতি কৰি ইটে সিটে কলে, সি অনিক হে ৰাখিলে, আপোনাক ৰখ্যা কৰিব নোআৰে। ৩২ আমি জেন দেখি বিস্বাস কৰে, ইসালৰ ৰজা খ্ৰিষ্ট এতিয়া পেৰেঙ্গনিৰ পৰা নামোক। অৰু জিবোৰক তেঁওৰ লগত পেৰেঙ্গনিত তোলা হৈচিল, সেইবোৰেও তেঁওক নিন্দা কৰিলে। ৩৩ পাচে দুপৰ বেলি হোঅৰ পৰা তিনি পৰলৈকে গোটেই খন দে- সৰ ওপৰত এন্ধাৰ হল। ৩৪ আৰু তিনি পৰ হলত য়িচুএ বৰকৈ ৰিঙ্গিয়াই কলে, এলি, এলি, লামা চাবানি, অৰ্থাত ভাসাৰে, হে মোৰ ইৰ, হে মোৰ ইম্বৰ, তুমি মোক কিয় এৰিলা? ৩৫ তেতিয়া ওচৰত থকা মানুহৰ মাজত কোনোবোৰে এই কথা সুনি বুলিলে, দেখা, ই এলিয়কি মাতিচে। তাতে এটাই লৰি গৈ সাগৰৰ ফেন এসোপা টেঙ্গা ৰসেৰে মিলাই, তাক নলৰ অগিত লগাই তেঁওক খাবলৈ দি কলে, থাকোক, এলিয়াই ইয়াক নমাই দিবলৈ অহেনে নহে, তাকে চঁাইক। ৩৭ পাচে চিএ বৰকৈ ৰিঙ্গিয়াই প্ৰান চাৰি দিলে। ৩৮ তেতিয়া মন্দি- ৰৰ অৰি কপিৰ ওপৰৰ পৰা তললৈকে ফাটি দুচিটা হল। ৩৯ তেঁও এই পে ৰিঙ্গিয়াই প্ৰান এৰিবৰ দেখি, তেঁওৰ সমুখে ৰাখি থকা সইকিয়াই কলে, এই মানুহ স্বৰুপেই ইস্বৰৰ পুত্ৰ। ৪ ০ সেই কালত মাগলিনি মাৰিয়া, অৰুি সৰু য়াকোবৰে য়োচিৰে মাক মাৰিয়া, অৰু চালোমি, এই জি তি- ৰোতাবিলাকে গালিল দেসত য়িচুৰ অল পৈচান ধৰি তেঁওৰ পাচত গৈচিল, ৪১ সিবিলাক আৰু অন জি অনেক তিৰোতা তেঁওৰ লগত য়িচালমলৈ অহিচিল, সেইবিলাকেও নিলগৰে পৰা চাই আচিল। ৪২ পচে গধুলি হলত জুগুত কৰা অৰ্থাত বিসমি বাৰৰ পূব দিন হো- অতি, ৪৩ ইস্বৰৰ ৰাজ্যলৈ আসা কৰি থকা এনে জি আৰিমথিয়া নগৰৰ -
