বান লগ্নো উৰ লক্ষিমনকে তব,
প্ৰাণ তজে সুত ৰাবন মাৰো,
লে গৃহ বৈদ্য সুষেণ সমেত,
তবে গিৰি দ্ৰোণ সুবীৰ উপাৰো।
আনি সজীবন হাথ দই তব,
লক্ষি মন কে তুম প্ৰাণ উবাৰো।
ৰাবন যুদ্ধ জু আন কিয়ো তব,
নাগ কি ফাঞ্চ সবে সিৰ ডাৰো।
শ্ৰীৰঘুনাথ সমেত সবে দল,
মোহ ভুয়ো ইহ সঙ্কট মাৰো।
আনি খগেশ তবে হনুমান জু,
বন্ধন কাটি সুত্ৰাস নিবাৰো।
বন্ধু সমেত জবে অহিৰাবন,
লে ৰঘুনাথ পাতাল সিধাৰো।
দেবিহি পুজিভলী বিধিচো বলি,
দেউ সবে মিলী মন্ত্ৰ বিচাৰো।
জায় সহায় ভয়ো তব হী,
অহিৰাবন সৈন সমেত সংহাৰো।
কাজ কিয়ে বড় দেবন কে তুম,
বীৰ মহাপ্ৰভু দেখি বিচাৰো।
কৌন চো সঙ্কট মোৰ গৰীব কো,
জো তুমচু নহি জাত হায় টাবো
বেগি হৰো হনুমান মহাপ্ৰভু,
যো কচু সঙ্কট হোয় হমাৰো।
লাল দেহ লালী লচে, অৰু ধৰি লাল লঙ্গুৰ,
ব্ৰজ দেহ, দানব দলন, জয় জয় কপিচুৰ।
বজৰঙ্গ বান নিশ্চয় প্ৰেম প্ৰতীততে, বিনয় কৰে সনমান।
তেহি কে কাৰজ সকল শুভ, সিন্ধু কৰে হনুমান।
হনুমান চালীসা পৃষ্ঠা # ৯
