পৃষ্ঠা:ৰূদ্ৰ যামল.djvu/৭৭

৭১

ৰূদ্ৰ যামল।

পাছে তাৰ অন্তৰে পুৰুষ বেকত।
মন হন্তে মহামায়াঁ যাত পুৰুষত॥
সৰ্ব্বাঙ্গে সুন্দৰী দেবী সবাহাৰে আই।
সবাদ্বাৰ আছে তাৰ যোণী দ্বাৰ নাই॥
শৰীৰ স্নহি কৰি দন্ত্য বিতোপন।
আন নখে চিৰি দ্বাৰ দিলন্ত তখন॥
সেহি মাংস চিতামাৰি দুৰক ক্ষেপিলা।
জলৰ ওপৰে মহামহী খণ্ড ভৈলা॥
জলপৰি দেবীক কৰিলা অচেতন।
পাছে পুৰুষতে বিহা দিতে ভৈলা মন॥
বজাইলন্ত মূখ হন্তে বেদ বাঢ় খান।
আৰো জ্যৌতিৰ্ব্বেদ খান বিভাগীয়া মন॥
বাহ্ৰয় বেদৰ নাম শুনা তাৰ পৰ।
শিৰ ৰত্ন উপনীয় বেদান্ত বেদৰ॥
সব্যা মাপ বাংশ পৰ্ম্মান্তিক সমে তিন্নি।
পৰসমে এহি চাৰিখান লয়ো ভিন্নি।
সম, ঋগ, যজু, অথৰ্ব্বেদ চাৰি খান।
যাক যিবা থিতিগৰে শুনা তাৰ নাম॥
তাত পাছে বেদ চন্দ্ৰ নামে বিপ্ৰবৰ।
বেদৰ পাচত বাজ ভৈলা ঘোৰত্তৰ॥৪২৩॥
বিষ্ণু শৰ্ম্মাক্ষে কৰ্পন বিভাগীয়া দিলা।
পুৰুষ প্ৰকৃতি দুই বিবাহ লভিলা॥
সৃষ্টিৰ কাৰ্য্যক পাছে পুৰুষ ঈশ্বৰ।
পুৰুষ প্ৰকৃতি দুইকো দিলা অনন্তৰ॥
সিবেলাত ওপজা দৈবজ্ঞ জাত ভৈলা।
আচৰ্য্য পৰম ধৰ্ম্ম তদ্ধৰি ৰৈলা॥