পৃষ্ঠা:ৰূদ্ৰ যামল.djvu/৩৭

৩১

ৰূদ্ৰ যামল।

যেনে তেনে জীৰে পুল্ৰ পত্নী ভাতৃতাৰ।
অন্ত্যজৰ লৈব কৰ্ম্ম এড়িব আচাৰ॥
নৰৈবেক এক জাতি বৰ্ণাশ্ৰম কাৰ্য্য।
হৈবেক আচাৰ হীন তাৰ যত ৰাজ্য॥
জানন্ত সকলে এড়িবেক তপ ধৰ্ম্ম।
ধন ধান্য হোৱে মানে কৰিব অধৰ্ম্ম।
চাৰিও জাতিয়ে বিধৱাক আনিবেক।
সুন্দৰী হৈবেক মাত্ৰ দেখিব প্ৰত্যেক॥
তাৰে যিবা পুল্ৰ নাতি হৈব বহুতৰ।
সবেও জাতিত হৈবে বৰ্ণত শঙ্কৰ॥
ম্লেচ সব হৈবেক যে বৰ ৰাজচিন।
লোকৰ মৰ্য্যদা ভাঙ্গিবেক অনুদিন॥
হংস পাৰক শুকৰ ধৰি খাইব অতি।
নৰৈৰ দুৰ্নীতি দুষ্ট অন্ত মন্দমতি॥
সুখ দুখ লোকৰ নাহিকে কদাচিত।
অন্যায়কে জয় কৰি খাব খতি বিত॥
ধুৰ্ত্তানি কৰিয়া বিও প্ৰজাৰ লৈবেক।
ৰাজাৰ আগত তাক দিবেক প্ৰত্যেক॥
তাক ছাই তাহাৰ হৰিষ হৈব মন।
চাটকক কৰি বলিব বচন॥
ডকাইৰ তনয় সেই পাত্ৰ ৰাজাগণ।
সান্তশিল বৈষ্ণৱৰ আহিব ধন॥
মহন্তক নিন্দাবাদে প্ৰসন্ন কৰিব।
অন্যায় কৰিয়া ধন আগ্ৰহিয়া নিব॥
তাৰ মন্ত্ৰি সব হব ম্লেচক দুৰিত।
দব বল মহন্তক দুখ বিপৰীত॥