পৃষ্ঠা:ৰাম-মালিকা.djvu/৬৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬০
ৰাম-মালিকা ৷

যাহাৰ মুখত ৰাম নাম প্ৰকাশয়।
যম কাল মায়া মৃত্যু কাকো নাহি ভয়॥
হেন জানি যতনে তেজিয়ো আনকাম।
কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে কহে বোলা ৰাম ৰাম॥

⸻⸻

ছবি।

আত অনন্তৰে আবে,  শুনিয়োক কথা সবে,
 সৰ্পৰ মুৰ যেন কথা।
অম্ৰাৱতী পুৰে এক,  আছিলেক বুঢ়া গোম,
 বলিতাক যেন কৈল তথা॥
মহামন্ত্ৰ বলি বৈদ্যে,  ফেটিক ভৰায়া তাত,
 থৈলা মহাযত্ন কৰি বান্ধি।
সপুত্ৰ বান্ধৱে তৈতে,  সুখে তৈতে ফুৰেচৰি,
 দেখি সৰ্প মাতে কান্দি কান্দি॥
শুনিয়োক কহো মুশ, আপদে উদ্ধাৰা মোক,
 কৰা তুমি আমাক উদ্ধাৰ।
অনেক কাকুতি কৰি,  বোলন্ত তাহাৰ আগে,
 কৈত মিত্ৰ ফেটিৰ আমাৰ।
ফেটিৰ কাতৰ শুনি,  কাটি বান্ধ তেতিক্ষণে,
 কৰিলা তাহাৰ তেবে বাজ৷