পৃষ্ঠা:ৰাম-মালিকা.djvu/১০২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯৬
ৰাম-মালিকা ৷

বিষ্ণু যাসা লৈল আসি তাহাৰ হৃদয়ে।
এহি পাঞ্চ অন্বয়ক কহিলোহো এহি ভাৱে
প্ৰীতি ভাৱে কৰিবন্ত ভকতৰ পাৱে ৷
তেবেসে হৈবন্ত শুদ্ধি ভজি এহি ভাৱে॥
প্ৰীতি ভাৱে ভজি মন হুইব শুদ্ধ চিত্ত।
শ্ৰবণ কীৰ্ত্তন ভক্তি কৰিব সতত॥
মুঞ্জবন মায়াতাক দেখিয়ো সম্পত্তি।
মোহ মায়া এৰি কৰা কৃষ্ণত ভকতি॥
মোহে বন্দি হুয়া ফুৰে ঘোৰ সংসাৰত।
মধুমতি মায়া সব তেজিয়ো সাম্প্ৰত॥
মাংসপুঞ্জ শৰীৰৰ এৰা তার আশ।
গুৰুৰ চৰণ মাত্ৰ কৰিযো বিশ্বাস॥
চাযাবাক্য গুরুক যে বুলিয়ো কপট।
তাক এৰি ভজা সবে গুরু চৰণত॥
মোহ মায়া এৰি ভজা কৈলো সভাসদ।
কৃষ্ণক ভজিলে পাই বৈকুণ্ঠ সম্পদ॥
হেন জানি সৰ্ব্বজনে শুনা মন কৰি।
পাতক চাড়োক ডাকি বোলা হৰি হৰি॥

⸺⸺


সম্পূৰ্ণ৷