82 ৰামনধৰ্মী নাটক পাটৰ কাপোৰ পিন্ধিব, আৰু মাৰো মেলাব, অলকাৰো পিন্ধিব। মঠে সেন্দৰে হে পিন্ধিব নেলাগে। ফলে। বাৰু দে দোষ নাই। নমী। আই! আজি ময় সখীউৰুৰ তালৈ যাঁও। আজি এমাহমান যোয়া নাই। কুমলী আইটীও আহিছে হন, চাই আহিম। উৰ্ব্বসী সখীৰো বাজ লই আহিম। ফলে। বা যা। জয়ন্তী। তেনে হলে সখী যাঁও বলা। আব্দ সেই পোনে [ ইতি সৰ্ব্বে নিষ্ক্ৰান্তঃ 1 প্ৰথম অঙ্ক সমাপ্ত। [১৪] দ্বিতীয় অঙ্ক প্ৰথম দৰ্শন (প্ৰথমতঃ হৰনাথৰ বাটী, শেষত ফলনীৰ সৰোবৰ ) ৰাম। বন্ধো! আজি শিৰাহিৰ ব্ৰত! একো খোয়াও নাই। গাটো বৰ অসংখ গা, তাতে আকৌ আজি হেলেঙ্গ পেলেঙ্গ লগাইছে। একেই ব্ৰত হল। কাম। মোমাইয়েবৰ ঘৰলৈ যাব নখে,জিছিল। নগলানে? ৰাম। হয় নগলোঁ। দেউতায় হাক দিলে বোলে এতিয়া যাব নেলাগে একেলগে ফাঁকুৱাৰ সময়ত যাবি। কাম। গাটোনো আগতকৈ এফেৰিও সপ্তা পোয়া নাইনে? ৰাম। এফেৰিও পোৱা নাই। দিনে দিনে বাঢ়িবহে লাগিছে। কাম। বন্ধো! বাৰু এটা কথা শোধোঁ সচাঁকৈ কৰানে? ৰাম। বাৰু কম। কি কোয়া কোয়া? কাম। আগেয়ে সত্য কাঢ়া তেহে কম। ৰাম। বাৰু কাঢ়িলো, কোয়া। কাম। এতিন্না তোমাৰ যৌবন অবস্থা তাতে বসন্ত কাল! কোনবা বন্ধ,য়নীত- চকু পৰিছেনে কি? সেই দেখিহে এনে হইছে।
