পৃষ্ঠা:ৰহঘৰা-দণ্ডিনাথ কলিতা.pdf/৬১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৯
আমি হিন্দুস্থানৰ প্ৰথম শ্ৰেণীৰ সভ্য।

( ৬ )

আমি হিন্দুস্থানৰ প্ৰথম শ্ৰেণীৰ সভ্য।
( আমি পাহৰি আহিছোঁ ঘৰুৱা মাত,
 নাখাওঁ চামুচ নহলে ভাত,
 এৰিছোঁ সকলো  আগৰদিনীয়া
 চুষ্য-পেয়-চৰ্ব্ব্য।
কিয়নো আমি হিন্দুস্থানৰ প্ৰথম শ্ৰেণীৰ সভ্য।

( ৭ )

আমি হিন্দুস্থানৰ প্ৰথম শ্ৰেণীৰ সভ্য।
 বাহিৰ আমাৰ সদাই নিকা,
 ভিতৰৰ পায় কোনে নো টিকা?
 নিজৰ দোষলৈ সততে অন্ধ,
 পৰদোষ কৰোঁ দেখিলে শুদ্ধ,
নিজৰ স্বাৰ্থত  হোৱা বিতত
 ভাবি অকৰ্ত্তব্য।
কিয়নে আমি হিন্দুস্থানৰ প্ৰথম শ্ৰেণীৰ সভ্য।

( ৮ )

 যি নচলে আমাৰ পথত,
 অজ্ঞান অসভ্য, বৰ্ব্বৰ সিহঁত,
দেখিলে নাসিকা  কুঞ্চিত কৰি,
 ভাবোঁ গলিত ক্ৰব্য।
কিয়নো আমি হিন্দুস্থানৰ প্ৰথম শ্ৰেণীৰ সভ্য।