পৃষ্ঠা:ৰণ্ জেউতি.pdf/১৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
ৰণ্ জেউতি

আচৰিত কথা আই, এই পৃথিবীৰ
বৰ বৰ সমাজত সুসভ্য জাতিৰ
বাঘে ঘোঙে লগে চৰে, এৰে কাক কোনে?
শত্ৰুৰ নিষ্কৃতি আশা নাই কোনো পোনে।
দূৰৰ বিৰোধী ঢউ কাষলই মাতি
ঘৰে পৰে শত্ৰু শালি ফুৰে দিনে ৰাতি।—
এয়েহে, এয়েহে যদি সভ্যতাৰ চিন,
নিবিচাৰোঁ সুসভ্যতা, য’ক মোৰ দিন।
বোলক ৰাক্ষস মোক, বোলক অসুৰ,
ভায়ে ভায়ে মিলি যাম যাওঁ যতদূৰ।
  হাঁহিও নহঁহা সেই চিকোণ দৃষ্টিৰে
  কথা শুনি আয়ে মোৰ কলে ধীৰে ধীৰে,
 “জানানে নেজানা জানো গুৰি-গছ খুলি?—
দুপাততে দেখুৱালে সি যে বৰপুলি।
ৰাক্ষস অসুৰ সিও বীৰ্য্য বিধাতাৰ।
একে সেই মহাশক্তি বিৰোধ বিকাৰ।
নিয়োজি ক্ষত্ৰিয় তেজ ৰণ জেউতিৰ
অলক্ষিতে নিজ কাৰ্য্য চলিছে সৃষ্টিৰ।
ৰাক্ষসৰো নীতি আছে, আছে ক্ষত্ৰিয়ৰ,
একে সি নদীৰ নীতি ভিন্ন প্ৰকাৰৰ।
পঠালে অসুৰ স্ৰজি মোৰ কোঁচলই,
সিহঁতৰো আছে স্নেহ আইভাইলই।”—