পৃষ্ঠা:হেবাং বেঙৰ আংবাং কবিতা.pdf/৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

বতাহকে লিখো বুলি
হেবাং সাজু হ’ল।
লগত বৰষুণ দেখি
কলম হাততে ৰ’ল।
গছ লতা ফুল পানী
চৰাই চিৰিকতি
সোপাই মূৰত আহি
কৰিলে দুৰ্গতি।
খৰধৰ খৰ পচ
আঁকি বাকি গ'ল
তথা লাগি ভেদেঙীয়ে
তাকে চাই ৰ’ল।
বোলে, বেঙকাই
কিনো আঁক বাক?
বেঙে মিচিকাই
বোলে চাই থাক।
ভেদেঙীয়ে ক’লে, মিছায়
আকাশত পাতিছা চাং।
একোকে নুবুজিলো মই
দেখোন কিবা আংবাং।
বেঙে বেঙা মেলি
হাঁহি হাঁহি কলে
বুজিবি এদিন
তই ডাঙৰ হ’লে।