কবত আলী মোজা ও এদিন হজৰত আগীৰে কোনো আবশ্ববীণ কামত তেওঁৰ লগুলাটোক মাতিলে। কিন্তু লণ্ডৱাটোৱে কোনো উত্তৰো নিদিলে আৰু নাহিলেও। শেষত তেওঁ উঠি গৈ দেখিলে যে, ঘৰ এচুকত সি উমণি আছে। তেওঁ সুধিলে-“ভূমি নো মোৰ এবংব মাতো ন্নগুনিনা নে?" লগুৱাই উত্তৰ দিলে—“মই কেওবাৰ নতা শুনিছিলোঁ। কিন্তু গত জানো যে, আপুনি এনে অপৰাধৰ নিমি:9 নোক কোনো শাস্তি নিৰি আৰু আপোনাৰ ঙ্গ। সেই বাধে হই উন্নতা এবি বেশ নাই।” এই কথা শুনি, তেওঁ স্থাতি পেশাখে আৰু লগুৱাটোক মুক্ত কৰি দিলে। 80 এদিন বগ-ক্ষেত্ৰত হজৰত অগীলে এটা বিধৰ্মী শৰুক নাটিত সেলাই নিৰস্ত্ৰ কবি, তাৰ বুকুৰ ওপৰত বহি টে টু হিঙ্গিবৰ নিনিতে তৰোৱাল দাপোতত, সি এবে। কৰিব নোৱাৰি তেওঁৰ মুখত পেনা দিলে। তেওঁ তেতিয়াই নি গতথন বোচখুশহ নিলে আৰু কালিটোক এৰি দিলে এনে ব্যবহাৰত বৰ আচৰিত হৈ, কাফিলটোৰ তেও6 | বা1ণ সুধিলে। শ্বেৰে খোদানে উদ্ৰ দিলে-“ডোবী, নোন বোনা বাৰ্গলাভ আশা কৰি তোমালোকৰ লগত বণ দিব।ৈ অতা নাই। আল্লাৰ দশদ পিপিতেতে আমি খুঁজে৷ যেতিনা তুমি নোৰ যুদ্ধত গৃ গেলানা, তেতি৷ তোমাৰ ওপৰত মোৰ বৰ গঙ্গ উঠিল। এই পঙ্গৰ অনস্থাত তোমাক মই এটা হতন মোৰ নিজৰ অপনাধন 'প্ৰতিজক্টৰ লোৱা হ'"তডেন, ই ধৰ্ম্ম যুদ্ধ চেতন। আল্লাৰ বৰ্ণিব পগত মান নি। বান নিছনি কৰিবলৈ নিবা।" ক ঢেহেন্দন ব্যবহাতে মুগ্ধ ছৈলাম বড় পৰিল। এন উভবণ বেত আৰ জীবনী : @ পকৃত অধিকাৰী” এই বাকি কথ৷ বটা অছিল। m “নান খোদ তনাই ৰাজত্বৰ
