পৃষ্ঠা:স্ত্ৰী-পৰ্ব্ব.djvu/৫৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৮
স্ত্ৰী-পৰ্ব্ব

কৌৰৱক মাৰি,  এতিয়াহে মোৰ,
 হৰিষ ভৈল অন্তৰ॥

পদ।

ভীমৰ বচন শুনি গান্ধাৰ নন্দিনী।
নিশ্বাস তেজিয়া দুঃখে বুলিলন্ত বাণী॥
ঘি বুলিলা বাপু তুমি সবে সত্য হয়।
আপোন দোষতে আপুনিয়ে ভৈল ক্ষয়॥
জানিলোহো দুৰ্য্যোধন বহু অপকাৰী।
সি কাৰণে নিষ্কণ্টক ভৈলি তাক মাৰি॥
দুৰ্যোধন পুল্ৰ মোৰ বৰ দুৰাচাৰ।
ভাল কৰিলিহি তাক কৰিয়া সংহাৰ॥
কিন্তু দুশোসনে কি কৰিলে অপকাৰ।
অকাৰণে কিয় তাৰ চিন্তিলিহি মাৰ॥
তাতে তোৰ কনিষ্ঠ ভায়েৰ পুল্ৰ সম।
কেনমতে তেজ তাৰ কৰিলি ভক্ষণ॥
শুনন্তে ইকথা যেন ৰাক্ষসৰ নয়।
কিয় কৰিলিহি হেন কাৰ্য্য বিপৰ্য্যয়॥
বায়ু সুত বদতি শুনিয়ে মাৱ তুমি।
কি কাৰণে পুচা মোত সব আছা জানি॥
তযু উদৰত যত জন্মিল নন্দন।
জানিবা নিশ্চয় সবে কপটি দুৰ্জ্জন॥