এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৮
স্ত্ৰী পৰ্ব্ব।
হা নাথ বুলিয়া কেহো দীৰ্ঘ ডাক পাৰে।
দুগ্ধ পোষ্য শিশুক পেলাৱে কতো দূৰে।
কতো জনী পৰি কান্দে শশুৰৰ আগে।
কৰ যোৰ কৰি কেহো স্বামী দান মাগে॥
কতো জনী বোলে পাণ্ডৱক ৰাজ্য দিয়া।
কৰিবে নেলাগে দন্দ্ব সুখে কাল নিয়া॥
কতো জনী বোলে মিছা নভৈলেক ৰণ।
বন্ধুতা কৰিল দুয়ো কুৰু পাণ্ডুগণ॥
কেহো বোলে ৰণে কুৰু কুশলে আছয়।
ৰাজাক বুলিল মিছা কোন দুৰাশয়॥
এই মত শোকাকুল যত নাৰীগণ।
শুনি অন্ধ নৃপতিৰ বিষাদিত মন॥
চৌভিতি বেঢ়িয়া কান্দে যত নাৰীগণ।
হৰি হৰি আমাসাৰ নযাই জীৱন॥
এত হন্তে ৰথ আনি যোগাইলা সাৰথি।
চড়িলা ৰথত শোকে কৌৰৱ নৃপতি॥
গান্ধাৰী উঠিলা ৰথে বধুগণ সঙ্গে।
শোকত বিহবল কতো বস্ত্ৰ নাহি অঙ্গে॥
হস্তিনাত আছিলেক যত নাৰী মান।
ৰণ ধৰণীক সবে কৰিলা পয়ান॥
যাহন্তে পথত কতো হোৱে অচেতন।
সুমৰিয়া স্বামী পুত্ৰ কৰয় ক্ৰন্দন॥
