এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৮
স্ত্ৰী পৰ্ব্ব।
ধৃতৰাষ্ট্ৰক ব্যাসে উপদেশ দিয়ে আৰু
পূৰ্ব্বৰ বৃতান্ত কয়।
ছবি।
মুনিয়ে বোলন্ত বাণী, শুনা শুনা নৃপমণি,
কহো যেন ভৈল পাছ কথা।
ৰাজা আতি দুঃখ মনে, বিষাদ কৰন্ত ঘণে,
কান্দে পৃথিবীত দিয়া মাথা॥
হিয়াত হানন্ত মুঠি, বাতুল লক্ষণ আতি
পুত্ৰ পুত্ৰ বুলি গেৰি পাৰে।
কিনো আচৰিলো পাপ, পাঁও হেন পুত্ৰ তাপ,
কিয় প্ৰাণ নযাই বাহিৰে॥
হৰি হৰি দৈব বিধি, হাতে দিয়া পুত্ৰ নিধি,
পুনুঃ নিলা সমস্তকে বধি।
তনয়ত কৈলো আশ, তুমি কৰিলাহা নাশ,
যেন ভৈল স্বপোনৰ নিধি॥
এক পুত্ৰ হন্তে লোক, ভুঞ্জয় বিবিধ সুখ,
মোৰ তেন শতেক তনয়।
তভো সুখ নিমিলিল, শকুনি বংশক খাইল,
যেন অগ্নি কাষ্ঠক দহয়॥
বৃদ্ধ কালে হেন মোৰ, মিলিলেক দুঃখ ঘোৰ,
কিনো মোৰ এ মন্দ কপাল।
