এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০২
স্ত্ৰী পৰ্ব।
কোন সুখে হস্তিনাত ভুঞ্জিবোহো ৰাজ।
লগত নাহিকে আৰু কুটুম্ব সমাজ॥
মই মহাপাতকী কৰিলো মন্দকৰ্ম্ম।
ৰাজ্য ভুঞ্জি আউৰ কিয় আৰ্জ্জিবো অধৰ্ম্ম॥
সদাই দেখিবো ধৃতৰাষ্ট্ৰৰ সন্তাপ।
দ্ৰৌপদীয়ো পুত্ৰ শোকে কৰিব বিলাপ॥
কান্দিবে বিধবাগণে হাহা স্বামী বুলি।
কৰ্ণ শোকে কুন্তী আই মৰিবেক পুলি॥
ইসব সন্তাপ কেনে হৃদয়ে সহোক।
হেন জানি প্ৰভো মোক ক্ষমা কৰিয়োক॥
কান্দিব গান্ধাৰী নিতে পুত্ৰৰ শোকত।
মই কোন মতে তাক দেখিবো আগত॥
ইসব দুঃখত মোৰ ৰাজ্যে নাহি মন।
জানি হৰি মোক তুমি নোবোলা বচন॥
অনিত্য সংসাৰ মায়া আত নাই সুখ।
মিছা আশে কিকাৰণে ভুঞ্জো গৈয়া দুঃখ॥
ভীম ধনঞ্জয়ক লগত নিয়া হৰি।
দুয়ো ভাইক দিয়ো ৰাজ্য অভিষেক কৰি॥
শুনা ভীমাৰ্জ্জুন মই বোলো যেন কায।
দুই ভাই একে লগে পালিবাহা ৰাজ॥
কনিষ্ঠ দুই ভাই আতি স্নেহ কৰিবাহা।
চাৰি মিলি ভাল মতে ৰাজ্য পালিবাহা॥
