এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯৩
নাৰী পৰ্ব্ব
শুনা বাপু যুধিষ্ঠিৰ বোলোহে বচন।
যাক ৰাধা সুত বুলি নিলে সৰ্ব্বজন॥
সেহি কৰ্ণবীৰ হয় মোহোৰ তনয়।
তাহান তৰ্পণ ভালে কৰিয়ে। নিশ্চয়॥
হেন শুনি যুধিষ্ঠিৰে বিস্ময় মানিলা।
কোৱা আই কেন হেন আশ্চৰ্য্য বুলিলা॥
কেন মতে ভৈল কৰ্ণ তোমাৰ তনয়।
তাক কহি মোৰ মনে ছেদিয়ো সংশয়॥
যুধিষ্ঠিৰ ৰাজাৰ শুনিয়া হেন বানী।
কুন্তী দেবী বুলিলন্ত সমস্ত কাহিনী॥
কুমাৰী কালত দুৰ্ব্বাসাত মন্ত্ৰ পাইলো।
তাক পৰীক্ষিবে আদিত্যক আৰাধিলো॥
তুষ্ট হুয়া সূৰ্য্য তেতিক্ষণে আসি ভৈলা।
তাহাঙ্ক দেখিয়া মোৰ ধাতু উৰি গৈলা॥
কিন্তু কি কৰিবো তান কামনা সিজিল।
তাহাৰ ঔৰষে সেহি পুত্ৰ উপজিল॥
কন্যা কাল দেখি মই বৈলক্ষতা পাইলো।
সম্ফুৰাত ভৰিতাক জলত পেলাইলো॥
পাছে শুতে পায়া তাঙ্ক কৰিলে পালন।
সিকাৰণে খ্যাত ভৈল ৰাধাসুত কৰ্ণ॥
দুৰ্য্যোধনে নিলে তাক মহাবীৰ জানি।
বুলিলো তোমাত মই পূৰ্ব্বৰ কাহিনী॥
