সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:সূতিকা পটল.djvu/২৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০
সূতিকা পটল।


এই অভিলাষ,  বিশুদ্ধ বাতাস,
 গমনাগমন কৰে৷
নাহিলে বাতাস,  হৱয় হতাশ,
 শিশুয়ে সহিব নৰে॥
শিশুৰ কা কথা,  ভিজা ভিঠা যথা,
 সি গৃহ যদি আঁধাৰ।
নযায় বাতাস,  দুৰ্গন্ধৰ কাষ,
 শক্তি কাৰ থাকিবাৰ॥
বিনোদিনী কয়,  যদি তেনে হয়,
 দুদিনত পীড়া হব।
কষ্ট সহ্য কৰি,  কোমল শৰীৰী,
 শিশু কেনমতে ৰব॥
লক্ষ্মী বোলে কথা,  দ্বাৰ হব যথা,
 কহোঁ মনে হৈল ভালে।
হৈলে বৰ্ষাকাল,  পূৰ্ব্বদ্বাৰ ভাল,
 তথৈবচ শীতকালে॥
শাস্ত্ৰ অভিমত,  গ্ৰীষ্ম সময়ত,
 দক্ষিণে দুৱাৰ কৰা।
সুযুক্তি বচন,  দিয়া আতমন,
 আক দৃঢ় কৰি ধৰা॥
ই কথা না মানি,  সন্তানৰ হানি,
 কৰে যিতো পাপমতি।
নযাওঁ তথায়,  দেখোঁ বিষ প্ৰায়,
 মিলয় তাৰ দুৰ্গতি॥