এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[৬৯]
সুৰথ মৰিল আৰে তাৰ অনুৰাগে।
শিৰ গোট নিয়া তুমি পেলায়ো প্ৰয়াগে॥
গৰুড়ে বোলন্ত প্ৰভু ভাণ্ডা মিছা কাৰ্য্যে।
গঙ্গাদেবী আছে জানা প্ৰয়াগৰ মাজে॥
তোমাৰ চৰণে শিৰ পৰিল যাহাৰ।
আত পৰে তীৰ্থ প্ৰভু আছে কোন পৰ॥
কিন্তু বুলিবাক নহে বেদত বিচাৰ।
প্ৰভুৰ আদেশ শিৰে বহন আমাৰ॥
কৃষ্ণৰ আদেশে বীৰ গৈল পক্ষিৰাজ।
প্ৰয়াগক চলিযান্ত আকাশৰ মাজ॥
জৈমিনি বদতি শুনিয়োক নৰেশ্বৰ।
আত অনন্তৰে ৰঙ্গ মিলিল বিস্তৰ॥
পাৰ্ব্বতী সহিতে প্ৰভু দেৱ ত্ৰিনয়ণ।
প্ৰতি নিতে ভ্ৰমন্ত আসন্ত বৃষ যান॥
শুক্লবৰ্ণ শৰীৰ সুন্দৰ জটাভাৰ।
ভস্ম বিভূষিত অঙ্গ বাসুকীৰ হাৰ॥
কাণ্ঠে কালকূট হাতে খট্টাঙ্গ ডম্বৰু।
অনাদি ঈশ্বৰ প্ৰভু জগতৰ গুৰু॥
পঞ্চমুখ তিনি আক্ষি গাৱে বাঘ ছাল।
মনুষ্যৰ মুণ্ডে গাষ্ঠি আছে মুণ্ড মাল॥
জগতৰ গুৰু কপালত অৰ্দ্ধচন্দ্ৰ।
কোলাত গোসানী বৃষ যানে চৰি যান্ত॥
