এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[৬৮]
দুই হাতে ধৰি আনি ৰথত তুলিলা।
অৰ্জ্জুনক চাই হেন বচন বুলিলা॥
দেখা প্ৰাণ সখি তুমি সুৰথৰ শিৰ।
প্ৰতিজ্ঞা সাম্ফলি গতি পাইল মহাবীৰ॥
সটো শিৰ গোট ধনঞ্জয় লৈলা হাতে।
নমস্কার কৰি আনি তুলি লৈলা মাথে॥
অনন্তৰে চিন্তিলন্ত ত্ৰিজগত পতি।
কেন মতে সুৰথৰ হৈব সদগতি॥
আসিয়ো গৰুড় তুমি প্ৰয়াগক যায়ো।
বিষ্ণু পাদোদক আক মুকুতিক দিও॥
গৰুড়ে নামিল গৈয়া চৰণে কৃষ্ণৰ।
নজানোহো কিসক মাতিল দামোদৰ॥
মেৰুসম কলেৱৰ গগনে উৰাইল।
কৃষ্ণৰ আগত পখা জোকাৰিয়া ৰৈল॥
ফৰিঙ্গৰ জাসে যেন অগনিত পৰে।
কোননো পাপিষ্ঠ আসি ত্ৰিশূলত চৰে॥
হাসিল গোবিন্দ গৰুড়ৰ বাণী শুনি।
মোহোৰ সেৱক হংসধ্বজ মহামানী।
তাহাৰ তনয় বীৰ নামে যে সুৰথ।
যুদ্ধত পৰিল ধনঞ্জয়ৰ হাতত॥
মাৰিলো সুধম্বা হংসধ্বজৰ সন্ততি।
সদগতি পাইলেক ভৈলেক মুকুতি॥
