এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[৬৪]
সুৰথৰ শুনি হেন অতি দৰ্প বাণী।
অৰ্জ্জুনৰ গাৱে যেন লাগিল অগনি॥
অৰ্জ্জুন গোবিন্দ দুই ভৈলা মহাত্ৰাস।
মাতন্ত সুৰ বীৰে কৰি উপহাস॥
ৰথত চৰিল দেখি চলিল পাতাল।
মাৰিবাক নাপাইলো লাগিল বৰ ভাল॥
মোহোৰ হাতৰ শৰ আনে নেই কাঢ়ি।
এহি বুলি সুৰথ গৈলেক আগবাঢ়ি॥
ৰথখান ধৰি ওপৰক বল দিল।
পূষ্প মালা খান যেন সুৰখে তুলিলা॥
সুৰথে বোলয় ৰথ পেলাওঁ কোন ঠাই।
সাগৰত পেলাওঁ জানো মৎস্যে ধৰি খাই॥
কিবা মেৰু মন্দৰক মাৰিবোহোঁ দলি।
হস্তীনা পুৰত থওঁ আশা বাৰ্ত্তা জানি॥
ক্ৰোধ কৰি অৰ্জ্জুনে মাৰিলা পঞ্চ শৰ।
মূৰ্চ্ছা যাই পৃথিবীত পৰিল কুমৰ॥
হাতৰ খসিল ধনু ভৈল মূৰ্চ্ছামান মান।
পুনৰপি শ্ৰুতি পাই লৈল ধনু খান॥
কম্পয় সুৰথ বীৰ ক্ৰোধে যম সম।
অৰ্জ্জুনক বোলে তুমি নোহ মোৰ সম॥
জীৱন্তা বাঘৰ আগে খেলাৱস খেলি।
সৰ্পক চুম্বন দেহ দুই হাত তুলি॥
