এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ৫২ )
ত্ৰিদশ দেৱতা, বিস্ময় ভৈলন্ত,
ভুবন তিনি লৰিল॥
হাহাকাৰ ভৈল, পৃথিবী লৰিল,
স্বৰ্গত লাগিল ত্ৰাসী।
জলচৰ জন্তু, তৰত পৰিল,
মিলিল প্ৰলয় আসি॥
লজ্জা ভৈল মনে, কুন্তীৰ নন্দনে,
আৰু পাট লৈল শৰ।
পৃথিবী মণ্ডলে, যত পুণ্য আছে,
তাক দিল গদাধৰ॥
অৰ্জ্জুন সাম্ফল, তুমি মহাবল,
সুধবা বোলয় বাণী।
আপুনি গোবিন্দে, তোমাৰ নিমিতে,
পুণ্য কৰি আছে হানি॥
বশিষ্ট অৰুণ, দুই জন বন্দো,
কাটো দুই পাট শৰ।
হেন বাণী শুনি, ত্ৰিদশ দেৱতা,
হৰে কম্পমান ডৰ॥
অৰ্জ্জুনে এৰিল, আকাশে চলিল,
দেখি সবে হোন্ত ভয়।
সহস্ৰেক সূৰ্য্য় , এক বাৰ যেন,
প্ৰভাতে ভৈল উদয়॥
