এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[৪৭]
হেনা দেখি সুধন্বা বরুণ অস্ত্ৰ লৈলা।
গিৰ গিৰ শব্দে মেঘ দল আসি ভৈলা॥
প্ৰহাৰিল শৰ যেন বিজুলি চটক।
নুমাইল অগনি সবে যুৰাইল কটক॥
পাণ্ডৱী সেনাক লাগি বৰিষিৰে লৈলা।
থৰ থৰ কাম্পে প্ৰজা বৃষ্টিতে তিতিলা॥
বাদ্য ভণ্ড তিতি সবে ঢেপ ঢেপ বাজে।
হাতে পাবে কাম্পে প্ৰজা যুদ্ধক নাসাজে॥
বাদ্য ভণ্ড কুচণ্ডি চাচৰ জোপ জোপ।
জুল বস্ত্ৰ তিতিল খসিল সবে তূণ॥
উলটি নাসয় শৰ তিতি আছে পাখি।
একোজনে নোৱাৰয় মোলবাক আখি॥
দুৰৰো যেবে তাসম্বাৰ ভৈল ঘোৰ ৰণ।
অৰ্ধ চন্দ্ৰে সুধম্বা কাটিল ধনু ৰ্গুন॥
ধনু ৰ্গুণ কাটিল অৰ্জুন অস্ত্ৰে হীন।
বোলন্ত যে হে কৃষ্ণ সুঝো তজু ঋণ॥
যেহি যেহি অস্ত্ৰক হানন্ত ধনঞ্জয়।
তাকে তাকে কাটে হংসধ্বজ তনয়॥
শৰক যোৰন্তে বীৰে দুই পৰ মান।
হানিৱাক নাপাৰয় এক গোটা বান॥
বোলন্ত অৰ্জ্জুনে মোৰ ঘোৰ যুদ্ধ ভৈল।
ভীম দ্ৰোণ কৰ্ণ সমে এতেক নভৈল॥
