এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[৩২]
গ্ৰীষ্মকালে চন্দনে শীতল কৰে যেন।
অগ্নিয়ো শীতল তপ্ত তৈল পানী যেন॥
প্ৰজাগণে বেঢ়ি বেঢ়ি চাৱে দুই পাশে।
গৃহে চড়ি নাৰীগণে চাহন্তে তৰাসে॥
যতেক পথিক মানে চাই চাই যাই।
দুই নয়নৰ নীৰ বহি বহি যাই॥
মনে মনে বোলয় নৃপতি কোনসতে।
আপোনাৰ পুত্ৰক মাৰয় অকাৰ্য্যতে॥
নিদাৰুণ হৃদয় নিষ্ঠুৰ ৰজ্ৰসম।
কোন সতে আপোন পুত্ৰৰ ভৈল যম॥
এহি বুলি বৰ্ণায়া কান্দন্ত সৰ্ব্বজন।
ধনু শৰ থৈয়া বোলে নকৰিবোঁ ৰণ॥
আজি যদি সুধন্বাক তৈলে পুৰিমাৰে।
আমি যুদ্ধ নকৰিলে কোনে যুদ্ধ কৰে॥
এহিমান শাস্তি কৰে কিছু নাহি দোষ
এহি বুলি প্ৰজাগণ কৰে উস মিস॥
ঘৰে পৰে কান্দয় আকুল নাৰীগণ।
বোলে সুধন্বাক শাস্তি কৰে অকাৰণ॥
পাত্ৰ মন্ত্ৰীসকলে ৰাজাক নুবুজাৱে।
কোমল শৰীৰ বাপু কত দুখ পাৱে॥
অন্যে অন্যে কথা কৱে কুমৰক চাই।
তপত তৈলত পৰ ভুৰু ভঙ্গ নাই॥
