এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[২১]
গোবিন্দৰ কথা শুনি, চাহিতে নাসয় যিবা
সিটো মোৰ প্ৰাণৰ যে বৈৰি।
কহিবা যবন দূত, আন গৈয়া মোৰ সুত,
বাম হাতে চুলিৱাৰ কৰি॥
তহিতে বুলিবি যাই, যি স্থানত লগ পাই,
সুধন্বা অধম দুৰাচাৰ।
কিসক যুদ্ধক ডৰে, পলাই আছস ঘৰে,
অনেক কৰিবি তিৰস্কাৰ॥
ধৰ যাই শীঘ্ৰ বেগে, দুই হাতে ঘণ্টা লাৰি
ঘসাই আনিবি মোৰ আগে।
তপত তৈলত তাক, কদৰ্থিয়া মাৰিবোহো
আনন্দে হাসোক সামৰাজে॥
এহি বুলি হংসধ্বজ, মহাবলৱন্ত চাই,
কুৰি গোট দূত পাঞ্চিদিল।
সুধাক আন ধৰি, চল সবে শীঘ্ৰ কৰি,
হেন শুনি দূত নিকলিল॥
সুধন্বা কুমৰ ৱীৰ, হাতে শৰধনু ধৰি,
সাজি পাৰি উঠিলা ৰথত।
ৰাজাৰ আদেশে যাই, দূত গৈয়া লাগ পাই,
কতো দূৰে লগাইলেক মাত॥
শুন অৰে ৰাজসুত, যুদ্ধক নাজাস কেনে,
ৰাজাৰ আদেশে যাইব লাগে।
