পৃষ্ঠা:সীতা হৰণ.djvu/৮৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮১
সীতা হৰণ নাটক।


নোৱাৰোঁ অধিক আৰু কৰিব পলম।
সীতা—(বাহিৰ হৈ) হলোঁ বাজ;
ধৰা প্ৰভু! এই দুটি বেল।
(হাতমেলি ভিক্ষা লোৱা ছলেৰে
যোগীয়ে সীতাৰ হাতত ধৰে)
সীতা— কি কৰ! কি কৰ যোগী!
ৰামচন্দ্ৰ ভাৰ্য্যা বুলি—
নেজানিলি তই,
ধৰিলি হাতত কিয়!
টুটিল আয়ুষ তোৰ—
যোগধৰ্ম্ম সৱে গ’ল ৰসাতল আজি
স্পৰ্শ কৰি ৰামৰ তিৰোতা।
এৰিদে, এৰিদে মোক,
কৰিছো মিনতি তোৰ চৰণত ধৰি;
অৱলাক নকৰিবি বল।
যোগী— নহও প্ৰকৃত্ব যোগী,
লঙ্কাপতি দশানন—
জানিবা সুন্দৰী মোক,
ছদ্মবেশ মাত্ৰ ইটো মোৰ।
নোৱাৰা সাৰিব—