এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৯
সীতা হৰণ নাটক।
ফুৰিছে বনত খাই কুমলীয়া ঘাঁহ।
চৰণত ধৰোঁ
যদি আছে কিঞ্চিতো চেনেহ
চৰণৰ দাসী ভাবি
ধৰি দিয়া পহুটিক
যতনে পালিম দুখুনীয়ে।
ৰাম— ধৰিম তুৰন্তে মৃগ নকৰাঁ ভাবনা।
বোপা! আনা ধনু শৰ
যাওঁ ময় মৃগৰ উদ্দেশে।
লক্ষ্মণ— সৰ্ব্ব দৰ্শি তুমি ৰঘুনাথ!
কাননে সুবৰ্ণ মৃগ অসম্ভব কথা!
মায়াবীৰ পঞ্চৱতী,
নোৱাৰি বুজিব একো ৰাক্ষসৰ মায়া,
বিশেষতে ৰক্ষ সব
আমাৰ পৰম ৰিপু,
চিন্তিছে উপাই
যিমতে কৰিব পাৰে আমাৰ নিধন।
স্বৰ্ণ মৃগ স্বভাবিক বুলি;
নহয় প্ৰত্যয় মোৰ মনে।
ৰাম— প্ৰকৃত্ব হৰিণ কি মায়াবী ৰাক্ষস,
