এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২
সীতা হৰণ নাটক
ৰাম— নকৰিবা দুখ,
আহিব অগস্তি ঋষি কৰিবা দৰ্শন।
লক্ষ্মণ— দেখিবা নিশ্চয় দেবী!
ঋষি পত্নী ঋষি কন্যা মুনিৰ চৰণ।
(হাতত কুঁকিলৈ শূৰ্পণখাৰ প্ৰবেশ)
শূৰ্প— (গছৰ তলত বহি) সমাজত থাকি কটাৰপো হেঁতৰ ৰেহ ৰূপ দেখি গাত সাত কুৰা জুয়ে দহিথাকে; সেই গুণেই অলপ সস্তা পাওঁ বুলি এই নিজান বনত সোমালোঁহি; পিছে ইয়াত সস্তা পাওঁ চাৰি আকৌ দেখোন একাছি চাৰিলহে! যিমানে হাবিৰ কুলিৰ মাত কাণত পৰে সিমানে নুমুৱা জুই দপ্ দপ্ কৰে জলি উঠে। কলৈ যাম! কি কৰিম। ক’ত সস্তা পাম? কণা বিধতাই এইখন নিকাৰ ভূগিবলৈকে জনম দিয়াই ছিলে! ময় বুঢ়ীমাকটিয়েকে এবাৰ পোৱাহলে ভালকৈ কণা বিধতাক চিনাকি দিলোঁ হেতেন! উস্! ইয়াত আৰু এইদৰে চৰাইৰ মাত শুনি থাকিব নোৱাৰোঁ, ভগা বহালকে যাওঁ।
(থিয় হৈ দোখোজ মান যায় আৰু থমক্ খাই ৰয়)
এ’! এইনো হাবিৰ মাজত আকৌ এইটো কোনে
